Steve Van Herpe

‘Gianni Infantino is geen gastarbeider, maar een narcistische machtswellusteling’

Steve Van Herpe Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Door zijn eigen verhaal in de picture te zetten, maakte de FIFA-voorzitter pijnlijk duidelijk dat er zes jaar na Sepp Blatter niks veranderd is, vindt redacteur Steve Van Herpe.

Negentig minuten. Zo lang duurde de speech die Gianni Infantino vorige zaterdag gaf in aanloop naar het WK in Qatar. De 12.300 journalisten die zich overal ter wereld aangemeld hadden om de uiteenzetting online te volgen, hadden waarschijnlijk niet verwacht dat ze een volledige voetbalmatch zouden moeten uitzitten met maar één speler op het veld: de FIFA-voorzitter.

In zijn woordje aan de mensheid probeerde Infantino duidelijk te maken dat het maar eens gedaan moest zijn met de kritiek op Qatar. Hij begon met een aantal opmerkelijke stellingen, telkens met de nodige pauzes ertussen als om het belang van zijn woorden te onderstrepen: ‘Vandaag heb ik erg sterke gevoelens. Vandaag voel ik me Qatari. Vandaag voel ik me Arabisch. Vandaag voel ik me Afrikaans. Vandaag voel ik me gay. Vandaag voel ik me gehandicapt. Vandaag voel ik me een gastarbeider.’

Al die gevoelens gingen door hem heen omdat hij over de kritische artikels in de media gehoord had – ze zelf lezen had hij niet gedaan omdat hij anders depressief zou worden. Dat had hem allemaal doen denken aan … zijn eigen verhaal. Over hoe hij een moeilijke jeugd had gekend als zoon van Italiaanse immigranten in Zwitserland. En over hoe hij vroeger gepest werd omdat hij een roodharige jongen was met sproeten.

Kortom, zijn boodschap kwam neer op: jullie schrijven over de zware omstandigheden waarin de gastarbeiders in Qatar moeten werken, maar wat moet ík dan zeggen? Veel narcistischer kan een speech niet beginnen. Door alle issues van Qatar op zichzelf te betrekken, maakte Infantino alleen maar pijnlijk duidelijk dat hij zijn eigen persoontje belangrijker vindt dan alle Qatari, Arabieren, Afrikanen, homo’s, gehandicapten en gastarbeiders samen.

Lees verder onder de speech van Infantino.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Dat is verontrustend, want het toont dat de egocultuur waaraan de FIFA onder Sepp Blatter ten onder is gegaan – zeker kijken naar de Netflixserie ‘FIFA uncovered’ – nog steeds niet verdwenen is. Toen Gianni Infantino in 2016 de voorzittersscepter in handen kreeg, werd hij beschouwd als Mister Proper. Maar de man die beloofde om orde op zaken te stellen, raakte intussen zelf besmet door het virus dat ‘macht’ heet.

Voor een vaccin is het in het geval van Infantino duidelijk te laat. Getuige daarvan ook deze hallucinante zinnen uit zijn discours van zaterdag: ‘Als jullie kritiek willen spuien, kom dan naar mij. Hier ben ik, kruisig me maar. Daarom ben ik hier. Geef geen kritiek op Qatar, op de spelers, op niemand, maar bekritiseer de FIFA, bekritiseer mij omdat ik verantwoordelijk ben voor alles.’

Infantino zegt hier letterlijk: de FIFA, dat ben ik. Net zoals de megalomane Blatter destijds en andere zonnekoningen eerder in de geschiedenis – ‘L’état, c’est moi’, aldus Lodewijk XIV. Wat absoluut vermeden moest worden – dat de macht bij de FIFA in handen is van één man – is zes jaar na de val van Blatter opnieuw een feit.

Meer nog: Infantino is er nu al zeker van dat hij volgend jaar in maart herverkozen zal worden als FIFA-baas. Tegenkandidaten zijn er niet.

Daarom: vandaag voel ik me vooral ongerust. Niet alleen over de toekomst van de gastarbeiders, de vrouwen en de homo’s in Qatar, maar ook over de toekomst van het voetbal.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content