Hoe Engeland met glans de groepsfase doorstond

© GETTY

Weinig experts gaven Engeland kans om het ver te schoppen op dit toernooi. Ondertussen is de eerste horde genomen en dat met sprekend gemak. Een analyse.

Aan doelpunten geen gebrek

Met negen stuks waren The Three Lions, samen met Spanje, het best scorende team van de groepsfase. Het is ook hun hoogste aantal op een wereldbeker ooit. Opvallend, de doelpunten werden mooi verdeeld: drie stuks voor Marcus Rashford, twee voor Bukayo Saka en ook Jude Bellingham, Raheem Sterling, Jack Grealish en Phil Phoden pikten al hun doelpuntje mee. Offensieve weelde dus voor Gareth Southgate, maar zijn topschutter vond het net dan weer nog niet. Harry Kane staat nog steeds droog en dat is opmerkelijk. Als een land zo makkelijk doelpunten maakt zonder daarbij gebruik te maken van zijn beste schutter, dan weet je dat het goed zit.

Pickford staat pal

De doelman van Everton slikte in de groepsfase maar één veldgoal. Het was Mehdi Taremi die hem wist te verschalken, in de match tegen Iran. Daarnaast scoorde diezelfde Taremi ook nog een penalty, maar verder werd Jordan Pickford niet geklopt. Hij mag dan wel een speciale vogel zijn die heel vaak de show steelt, toch keept hij een sterk toernooi. Ook in de andere groepswedstrijden liet hij z’n klasse zien. Met een knappe parade hield hij Welshman Kieffer Moore van een doelpunt. Het is al vaak bewezen dat je een toernooi kan winnen met een sterke doelman en Pickford solliciteert naar dat statuut.

Balbezit is de basis

Spanje is op dit WK de koning van het balbezit, maar Engeland mengt zich ook in dat debat. Met een geslaagd passingspercentage van tegen de 90% in al zijn wedstrijden bewijst het dat kick en rush niet meer de stijl van het huis is. Met spelers als Bellingham, Rice en Harry Kane die fungeert als pivot kan je natuurlijk wel het balletje laten rondgaan. Dat rendeert ook, want het mondt uit in veel kansen. Er zit genoeg verticaliteit in het Engelse spel om de tegenstander achteruit te drukken.

Kane is dé kapitein

In de verschillende betekenissen van het woord weliswaar. Hij draagt de kapiteinsband maar zorgt ook voor assists. Meer zelfs hij is op dit WK voorlopig de assistkoning. Met drie stuks staat hij bovenaan de rangschikking. Zijn rol in de aanvalsgolven van de Engelsen mag dus zeker niet onderschat worden. Vooral zijn eerste assist was een knappe actie. In de match tegen Iran gaf hij een gemeten voorzet aan Sterling die hem maar binnen te leggen had.

Eigenlijk had hij er nog eentje meer moeten hebben: tegen Wales stak hij Rashford diep met een pass à la Kevin De Bruyne, maar de Engelse spits besloot op de doelman.

Defensief voldoende

In de mindere match tegen de Verenigde Staten toonde Engeland ook dat het een match kan ondergaan zonder echt in de problemen te komen. Pickford werd bijna niet aan het werk gezet en de Amerikanen kregen niet veel uitgespeelde kansen. Het schot van Pulisic op de lat was eigenlijk het grootste gevaar. Vooraf werd de defensie als het zwakke punt gezien, maar tot nu toe blijkt die toch stand te houden. Harry Maguire speelt beter dan verwacht en ook Luke Shaw valt weinig te verwijten. Dat tonen de statistieken dan ook: Engeland incasseerde slechts vijf schoten op doel.

Dartele jeugd

Southgate is niet bang om jonge spelers op te stellen: zijn belangrijkste middenvelders zijn 19 (Bellingham) en 23 (Rice) jaar oud. Terwijl veel bondscoaches kiezen voor ervaring, is het bij Engeland net omgekeerd. Ook Saka, Phoden, Grealish en Mount zijn allemaal onder de 23 jaar. Hun frisheid en frivoliteit straalt af op het voetbal dat Engeland brengt.

Phil Foden is een van de goudhaantjes van dit Engeland.
Makke tegenstanders

Dat Engeland het relatief makkelijk had in de groepsfase ligt natuurlijk ook aan de kwaliteit van de tegenstand. Wales won geen enkele keer en haalde slechts een luttel puntje. Het scoorde ook maar één doelpunt, een penalty dan nog wel. Over de Verenigde Staten kunnen we hetzelfde zeggen, slechts twee doelpunten tot nu toe en niet sterk genoeg om de Engelsen te ontwrichten.

Star quality

In tegenstelling tot zijn tegenstanders kan Engeland wel die kwaliteit brengen. In zijn drie wedstrijden stonden telkens elf spelers uit de Premier League aan de start. Geen enkel ander land slaagt erin om zoveel spelers aan te voeren van de beste competitie ter wereld.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content