Made in the JPL | Bryan Ruiz: kan de Wezel nog flitsen op zijn laatste WK?

© GETTY

Bryan Ruiz, de lichtvoetige Costa Ricaan met de gouden linker, wil nog één keer schitteren voor zijn land op een WK. Ooit was hij een gesel voor elke Belgische verdediging, nu slijt hij zijn dagen bij Alajuelense in zijn thuisland. Portret van de Gentse publiekslieveling.

Het verhaal van Bryan Ruiz begint in 2005. Nadat hij op 19-jarige leeftijd de titel pakte met Alajuelense in Costa Rica, mag de Wezel testen bij Feyenoord. Toenmalig trainer Ruud Gullit is onder de indruk, maar een trainerswissel gooit roet in het eten.

Een jaar later wordt hij opgemerkt door Michel Louwagie. De manager van KAA Gent is op dat moment op zoek naar een vervanger voor Mbark Boussoufa, die naar Anderlecht vertrokken is. Louwagie ziet wel iets in Ruiz en brengt hem mee naar Oost-Vlaanderen. In de koffer van Louwagie is ook Randall Azofeifa meegekomen uit Costa Rica. Hij zou het Ottenstadion nog vaak doen likkebaarden met zijn traptechniek.

Ruiz begint aarzelend aan zijn periode bij de Buffalo’s. Onder Georges Leekens laat hij al fracties van zijn genialiteit zien, maar belandt hij nog te vaak op de bank. In zijn tweede seizoen ontploft de Costa Ricaan echter. Trond Sollied posteert hem op de linkerflank en dat loont. Ruiz is dat jaar goed voor elf goals en zes assists. Hij wisselt fijne baltoetsen af met een secuur afwerkingsvermogen en toont dat hij zijn transfer meer dan waard is.

In zijn derde en laatste jaar wordt hij door Michel Preud’homme uitgespeeld als aanvallende middenvelder. Een schot in de roos, want Ruiz beleeft zijn beste seizoen. Met twaalf goals en dertien assists is hij van goudwaarde voor zijn team.

Ruiz voelt dat hij stillaan boven de competitie uitstijgt en aast op een transfer. Na drie mooie jaren zegt hij Gent vaarwel en tekent een contract bij FC Twente. Opvallend: in een periode die gedomineerd wordt door Anderlecht en Standard, behaalt de Costa Ricaan een knappe derde plek in de eerste stemronde van de Gouden Schoen 2009. Hij zal uiteindelijk eindigen op plaats zes, aangezien hij voor de tweede stemronde niet in aanmerking kwam.

God in Nederland

In zijn eerste seizoen bij Twente zet Bryan Ruiz een nieuwe stap in zijn carrière. Hij leidt de club uit Enschede naar een landstitel en een halve finale in de beker. Zijn cijfers zijn om van te duizelen. Hij vindt maar liefst 24 keer de weg naar het net en geeft ook nog eens 9 assists. En dat in slechts 34 wedstrijden. Hij wordt dat jaar door het magazine Voetbal International verkozen tot speler van het jaar.

Succescoach Steve Mclaren trekt naar Wolfsburg en zo komt Ruiz een oude bekende tegen, want in 2010 tekent Michel Preud’homme bij Twente. Hij moet het werk van Mclaren verderzetten en aansluiting zoeken naar de Europese subtop. Dat lukt, want samen met zijn Costa Ricaans goudhaantje haalt hij de kwartfinale van de Europa League. Daarin zal Villarreal uiteindelijk te sterk blijken. Twente zal dat jaar wel de beker winnen, na verlengingen tegen Ajax.

Op twee seizoenen tijd behaalt Ruiz met Twente dus de titel, de beker en de beste Europese prestatie ooit. Dat levert hem een sterrenstatus op in Nederland. Door zijn speelstijl en neus voor goals verovert hij de harten van de fans. Hij gaat de geschiedenis in als een van de beste spelers ooit van de club uit Enschede.

Het is dus niet onlogisch dat enkele grotere clubs hem op de radar krijgen. In de zomer van 2011 tekent hij een contract bij Premier Leagueclub Fulham voor twaalf miljoen euro.

Ups en downs

In de Premier League valt de Costa Ricaan niet door de mand. Hij krijgt speelgelegenheid en pikt geregeld een goaltje mee. En daar zitten vaak pareltjes tussen. Het Engelse publiek kan zijn speelstijl wel smaken, maar volledig doorbreken doet hij niet. Bij Fulham speelt hij de eerste jaren als een soort schaduwspits. Sporadisch komt hij eens van op de flank, maar het is duidelijk dat hij zich beter voelt in een centrale positie. Zijn cijfers in die periode zijn wel iets minder, de doelpuntenmachine valt wat stil.

Dat heeft gevolgen voor Ruiz. In zijn derde seizoen krijgt hij veel minder minuten en lijkt hij wat in de vergetelheid te geraken. In januari 2014 beslist Fulham daarom om hem uit te lenen. Een periode van herbronning voor de Wezel, die voor een half seizoen bij PSV wordt gedropt. Zijn terugkeer naar Nederland levert wel wat op: in veertien wedstrijden is hij acht keer belangrijk. Ruiz doet terug vertrouwen op en lijkt klaar om te gaan schitteren op het WK in Brazilië.

Bryan Ruiz
De kwartfinale

Op dat WK toont Ruiz nog eens wat de Belgische en Nederlandse voetbalfans in hem zagen. Hij gidst zijn land doorheen de groepsfase, tegen ieders verwachting in. Costa Rica komt uit tegen kleppers als Uruguay, Italië en Engeland maar verliest niet. Met zeven punten gaat het zelfs door als groepswinnaar.

In de achtste finales ontmoet het Griekenland. Het is Ruiz zelf die zijn land op voorsprong schiet, maar diep in de toegevoegde tijd valt toch nog de gelijkmaker. De verlengingen brengen geen uitsluitsel en dus komen er strafschoppen. Ook daar blijft de kapitein koelbloedig en zet hij zijn penalty om. Costa Rica gaat door, nadat Keylor Navas de beslissende penalty stopt.

Alsof het in de sterren geschreven staat, komt Costa Rica uit tegen Nederland. Na 120 minuten staat het nog steeds 0-0 en dus moeten er opnieuw strafschoppen genomen worden. Dit keer ziet Ruiz zijn penalty gestopt en dus moet Costa Rica naar huis. Met opgeheven hoofd en een grote portie trots, want dit was een prestatie van jewelste.

Nooit meer op niveau

Na zijn uitleenbeurt bij PSV keert Ruiz terug naar Fulham, dat ondertussen gedegradeerd is. In de Championship komt hij weer meer aan de bak, maar uitblinken zal hij niet meer doen. In de zomer van 2015 komt het Portugese Sporting aankloppen. Daar zal hij zijn laatste degelijke seizoen afwerken. Hij speelt nagenoeg alles en scoort terug meer. Hij fungeert veeleer als aanvallende middenvelder, wat hem ook een pak assists oplevert.

In de twee daaropvolgende jaren gaat het bergaf. Zijn speeltijd slinkt zienderogen en hij belandt op een zijspoor. In 2018 trekt hij naar het Braziliaanse Santos, waar hij door een conflict met de trainer amper speelt en na twee jaar ook weer vertrekt. Sindsdien speelt hij terug bij de club waar het allemaal begon: Alajuelense.

Het WK zal zijn laatste kunstje zijn, want eind dit jaar hangt hij de schoenen aan de haak. Hopelijk zien we nog een laatste keer de Bryan Ruiz van weleer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content