Je zou het haast vergeten, maar ooit liepen de beste spelers van de Servische selectie rond op de Belgische velden. Bij Anderlecht had je Aleksandar Mitrovic en Sergej Milinkovic-Savic rijpte dan weer een jaartje bij KRC Genk om dan te gaan schitteren in Italië. Portret van die laatste, de draaischijf van dit Servië.
Alle ogen zijn donderdagavond gericht op Sergej Milinkovic-Savic. De man van Lazio moet zijn Witte Adelaars naar de knock-out fase van het WK leiden. Geen gemakkelijke opdracht, want tot nu toe bleven de resultaten uit. Met een punt na twee wedstrijden is het van moeten tegen Zwitserland. Maar dat is blijkbaar geen probleem: ‘Toen we het speelschema zagen, wisten we meteen dat het zou aankomen op die laatste wedstrijd. Ik had op voorhand getekend voor dit scenario’, klonk het bij de Serviër. Met het vertrouwen zit het dus nog goed.
Vertrouwen is misschien wel een van de kernwoorden van het spel van de ex-middenvelder van Genk. Hij dartelt over het middenveld met een zekere flair die hem een schijn van ongenaakbaarheid schenkt. Verwonderlijk is dat niet, als zoon van ex-voetballer Nikola Milinkovic die nog in Spanje en Portugal op het hoogste niveau speelde. Sergej werd dan ook geboren in Catalonië en die Spaanse souplesse komt nu duidelijk terug in zijn spel.
Groeien bij Genk
De middenvelder zette zijn eerste stappen in de professionele voetbalwereld bij het Servische Vojvodina in 2013. Na een jaartje in Servië trok de middenvelder naar Genk. Aanvankelijk scoutten de Limburgers de Servische ploeg eigenlijk om een andere reden. Genk was namelijk geïnteresseerd in zijn broer Vanja, de man die nu tussen de palen staat bij de Serviërs. Maar toen technisch directeur Gunter Jacob Sergej zag spelen, maakte hij al snel de klik. En dus was het Sergej die plots arriveerde in Limburg.
Daar groeide hij uit tot de balvaste spelverdeler die beetje bij beetje zijn niveau wist op te krikken. Prijzen pakken deed hij er nog niet, want onder leiding van Alex Mcleish kon Genk zich enkel plaatsen voor play-off 2. Een pover resultaat, zeker als je weet dat er toch enkele bekende namen rondliepen waaronder Wilfred Ndidi, Jelle Vossen, Kara Mbodj en Christian Kabasele.
Ondanks de mindere resultaten hadden verschillende clubs door dat hij enorm veel potentieel had. Dat gevoel werd dan nog eens versterkt door een opmerkelijke prestatie in de zomer van dat jaar. Milinkovic-Savic won namelijk het WK U20 met Servië en werd verkozen tot speler van het toernooi. Het was de springplank die Sergej nodig had om de volgende grote stap te zetten. Uiteindelijk wist Lazio hem te charmeren en werd hijde duurste uitgaande transfer van Genk ooit. De club uit Rome legde zowaar 10 miljoen euro plus bonussen op tafel.
Matige start, machtig vervolg
Het gebeurt wel eens dat de stap naar een Europese topcompetitie net te groot is voor spelers uit de Jupiler Pro League en dat was bij Milinkovic-Savic initieel ook het geval. Het eerste seizoen verliep moeizaam, mede omdat coach Stefano Pioli geen grip kon krijgen op zijn kersverse transfer. De Italiaan vond maar geen oplossing om hem te doen renderen en dus werd het een jaar vol strubbelingen.
Gelukkig voor Sergej nam het bestuur na dat seizoen wel al afscheid van Piolo. Simeone Inzaghi kreeg het roer in handen. Zijn aanpak rendeerde en in een mum van tijd ontpopte Milinkovic-Savic zich tot titularis. De fans van Lazio smulden al snel van zijn talent en sloten hem in de armen. Hij evolueerde naar een echte box-to-box speler, type Paul Pogba, die ondanks zijn lengte (1m91) een verfijnde techniek combineert met loopvermogen en vista. Een complete middenvelder dus, die bij tal van grote topclubs in de basiself zou staan.
De grote transfer blijft uit
Ondertussen zijn we ruim vijf jaar later. De man heeft al 27 lentes op de teller en is nog steeds een van de protagonisten bij Lazio. Zijn carrière zou dus stillaan richting hoogtepunt moeten gaan, maar toch blijft hij voetballen in de Serie A. Een verdienstelijk niveau natuurlijk, maar niet dat van pakweg de Premier League. Volgens de geruchtenmolen zou Sergej wel kansen genoeg hebben gehad om naar dat allerhoogste niveau te gaan, want iedere transferperiode trekken de grote clubs aan zijn mouw. Maar vreemd genoeg blijft Milinkovic-Savic rondjes rijden op de transfermolen. Hij heeft blijkbaar een patent op de flosj. Ook deze zomer was dat het geval: Manchester United stond aan de poorten van Rome om de middenvelder binnen te halen, maar opnieuw liep het fout.
Hoe komt het dat een speler van zijn niveau bij een club blijft die slechts subtop is in Italië? Bij een ploeg die de afgelopen twee seizoenen geen Champions League speelde? Simpel: hij kost te veel. De president en eigenaar van Lazio, Claudio Lotito, wil graag cashen op de transfer van zijn uitblinker. De bedragen die genoemd worden liggen soms hoger dan 100 miljoen euro.
Mateja Kezman, de manager van Milinkovic-Savic sprak zich deze zomer in de Italiaanse krant Corriere dello Sport uit over de situatie: ‘De president hangt een hoge prijs aan Sergej, waar veel clubs van schrikken. In onze ogen is dat prijskaartje misschien wat naïef maar hij is de baas, hij beslist. We mogen niet vergeten dat veel clubs verliezen hebben geleden door de pandemie, dan is het normaal dat je op een andere manier meer inkomsten moet vinden.’ En dus blijft een van de grootste talenten van Europa vooralsnog gewoon waar hij zit. Misschien dat het WK daar nog verandering in brengt.
Speciale band met Mitrovic
In Qatar moet Servië nog vol aan de bak tegen de Zwitsers om een vroege exit te vermijden. Alle ogen zullen gericht zijn op Milinkovic-Savic en Aleksandar Mitrović om Servië de winst te schenken. Die tandem speelt al van jongs af aan samen en is misschien wel de sleutel tot succes. In een interview voor aanvang van het WK werd hun band besproken: ‘We kennen mekaar al heel lang en spelen goed op elkaar in’, vertelt Milinkovic-Savic. ‘Ik probeer hem zoveel mogelijk in stelling te brengen. Mitar leeft van doelpunten en daar help ik hem graag mee. Zijn goals zijn erg belangrijk voor onze ploeg. Als hij zijn vorm van de voorbije weken kan doorzetten, dan komt het wel goed.’ Het duo was wat magertjes tegen Brazilië, maar toonde zijn klasse tegen Kameroen, ook al bleef de ploeg op 3-3 steken. Kan Sergej nu samen met zijn maatje de deur naar de volgende ronde openbreken?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier