Hij werd geboren in Egypte uit Zuid-Soedanese ouders, had voor dit WK nog maar 14 wedstrijden in de benen en speelt binnenkort al voor Newcastle United. Een kennismaking met Garang Kuol, de toekomst van het Australisch voetbal.
Een van de mooiste zaken van het voetbal is dat, hoe technologisch het allemaal ook wordt, het altijd weet te verrassen. Vooral als het gaat om namen die plotseling boven water komen drijven. Het recentste voorbeeld is Garang Kuol. Wie had zes maanden geleden al van hem gehoord? En nu is hij een van de mogelijke revelaties van dit WK.
Sommigen leerden hem misschien kennen toen ze de selectie van Australië er eens bijnamen. De Newcastle Unitedfans kennen hem misschien al wat langer, want enkele weken voor het WK stond er ineens een foto van de jonge aanvaller op de socials van de club, uitgedost in het zwart-witte pakje van de Magpies. Binnenkort maakt hij namelijk de overstap van het Australische Central Coast Mariners naar de nieuwe rijke club in Noord-Engeland.
Doorbraak tegen Barcelona
Als je de jonge kerel googlet, is een van de eerste zoekresultaten een filmpje van de Australische All Star Game van mei dit jaar tegen Barcelona. De Catalaanse club won met 3-2, maar de Australische fans zullen het maar al te graag hebben gezien dat die jonge Garang Kuol een half uur voor het einde het veld opkwam. Elke baltoets van de youngster was bijzonder. Bij de eerste begon hij met de bal aan de voet rond de middenstip aan een run, waarbij hij drie Barcelonaspelers in de wind zette, de bal opnieuw recupereerde en hem over de keeper stifte. Jammer genoeg ging zijn bal net naast. Daarna zette hij Jordi Alba te kijk op rechts met een sublieme sprint, rende het strafschopgebied in en knalde op de lat. Het was na de wedstrijd coach Xavi die hem in de armen sloot. Kuol was niet langer een onbekende, maar een toptalent.
Garang is geboren in 2004 in Egypte, in een vluchtelingencentrum waar zijn familie was aangekomen uit Zuid-Soedan, op de vlucht voor de conflicten in hoofdstad Darfur. Een jaar later werden de Kuols – vader, moeder en zeven kinderen – naar Shepparton in het Australische New Wales gestuurd. De ouders plukten er perziken en wasten kleren voor de kost, de kinderen ontdekten het voetbal met idolen als Mark Bresciano en Tim Cahill. De ster die het eerst begint te schitteren is die van Alou: overdag trainen, ’s avonds werken in de keuken van een restaurant, in het weekend schitteren op de velden in de lokale competities tot hij een crack wordt in de A-League.
Hulp van de gemeenschap
Garang groeit intussen op bij de Goulburn Valley Suns, een semi-profteam uit Shepparton, waar hij al snel een lokale attractie wordt, want een jongen die zo het verschil kon maken in de grote wedstrijden was nog nooit eerder gezien in het dorpje. Op een dag, toen hij 15 jaar oud was, brachten ze hem in het eerste team tegen Dandenong City, een team vol met meer dan 30-jarige profs: Garang kwam erin en speelde Adrian Leijer, ex-international en ex-speler van Fulham, op 20 minuten van het kastje naar de muur. Na de wedstrijd contacteert de coach van de tegenstander die van het team van Kuol: ‘Zorg ervoor dat die jongen in een echt team terecht komt’, was de boodschap van Sasa Ognenovski, een andere voormalige pijler van Australië.
Het verhaal van Kuol leek namelijk te eindigen bij de amateurs van Goulburn Valley. Dat kwam door een vervelend euvel in het Australisch voetbalsysteem: om te spelen moet je geld ophoesten, ongeveer 2500 dollar per jaar, een bedrag dat stijgt naarmate je hoger komt en dat velen zich niet kunnen veroorloven. Daardoor worden veel jonge voetballers weggejaagd van het voetbal, zeker degenen die uit het straatvoetbal komen en thuis uit een kansarm gezin komen. Garang, en zelfs daarvoor nog zijn broer Alou, zouden het niet gehaald hebben zonder de enorme steun van de gemeenschap van Shepparton, die hun ouders in moeilijke tijden hielp, waardoor de jongens hun droom konden verwezenlijken.
Daarna was Kuol helemaal los. Hij trok naar Central Coast Mariners, de ploeg van zijn broer, maakte er na een jaar op de Academy zijn debuut bij de A-ploeg en scoorde vier keer in zijn eerste negen wedstrijden, allemaal als invaller. Hij heeft nog geen seniorwedstrijd als starter gespeeld, maar behoorde toen al tot de top in Australië wat betreft dribbels per minuut. Bondscoach Arnold riep hem daarna zelfs op voor de nationale ploeg, waar hij zijn debuut maakte als jongste speler sinds Kewell. maakte zijn debuut, de jongste sinds legende Harry Kewell. In de derby tegen Nieuw-Zeeland viel hij in en zette meteen de actie op die uiteindelijk zou leiden tot de 2-0.
Flexibiliteit
Qua profiel is het echt nog onduidelijk waar Kuol het beste is op het veld. Hij speelt alle aanvallende rollen en zorgt met zijn snelle benen en lef voor angst bij iedere verdediging in de eerste klasse van Australië. Een van zijn talenten is volgens zijn coaches zijn leergierigheid. ‘Je vraagt hem iets en hij doet het. Hij houdt van het spel en is een constante spons. Als ze de lichten niet uitdoen, blijft hij trainen’.
En misschien is dat precies wat hem een WK-trui heeft opgeleverd: hij was tactisch minder gestructureerd dan andere aanvallende kanshebbers – Arzani, Tilio, D’Agostino – maar hij heeft die X-Factor en met de impact die hij kan maken in de sprints zou hij wel eens een troef kunnen worden. En dan is er dus zijn Europese avontuur: broer Alou zit nu bij Stuttgart, hij gaat naar de Premier League. Het voetbal zit altijd vol verrassingen.
Door Giulio Di Feo
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier