Hein Vanhaezebrouck door de ogen van zijn familie: ‘We kunnen niet tegen oneerlijkheid’

Sport/Voetbalmagazine sprak met Henk en Ruth Vanhaezebrouck, broer en zus van Anderlechtcoach Hein Vanhaezebrouck. Die kreeg de voorbije maanden, en zeker na zijn uitspraken over Ricardo Sá Pinto, behoorlijk wat kritiek te slikken. Broer en zus weten hoe dat komt.

Ruth: “Ik vind dat hij al beter met kritiek omgaat. Hij heeft veel lef en durft nog altijd wel eens een straffe uitspraak te doen waarvan ze zeggen dat die zich als een boomerang tegen hem zal keren, maar daar ligt hij niet wakker van.”

Henk: “Mja, die kleine kantjes, dat is al wel wat verbeterd, maar soms denk ik nog: voel dat toch eens wat beter aan!”

Ruth: “We zijn fel, hé… en we kunnen niet tegen oneerlijkheid. We zullen dan altijd blijven doorgaan, repliceren, argumenteren, ons verdedigen. Juist is juist en niet juist is niet juist, weet je wel. Soms gaat dat zelfs om kleine dingen, waarvan mensen zeggen ‘laat dat toch los’, maar toch kunnen we daar niet tegen. Dat is zeker ook een kantje van ons.”

Henk: “Het probleem is een beetje dat Hein op die manier in zijn functie soms mensen tegen zich in het harnas jaagt en dat sommigen hem dan op basis van zo’n uitspraak afserveren. Hij weet ook wel dat hij beter niet had gezegd dat Sá Pinto aan zijn laatste weken bezig was, maar blijkbaar lukt het hem op het moment zelf niet om twee keer na te denken alvorens te reageren. Dat komt door de ontgoocheling, door de naïeve manier waarop ze het na een prachtige eerste helft toch weer hadden weggegeven én door de frustratie door wat er tegen Standard al eerder op het seizoen was gebeurd. Maar het begint allemaal bij het feit dat Hein een slechte verliezer is. Daar kwam nu nog bovenop: mentale vermoeidheid. ’s Anderendaags was hij voor Moederdag bij ons ma geweest en haar was het ook opgevallen dat hij aan rust toe was.”

Ruth: “Zo is dat. Hij kende geen enkel rustmoment. Ik weet dat hij geregeld vermoeid was en op de weg naar huis moest opletten om niet achter zijn stuur in slaap te vallen. En hij zei het wel niet in de media, maar ik denk dat hij zeker na de zege in Brugge ook nog geloofde dat de titel mogelijk was. Als je dan op zo’n manier verliest en zelfs de tweede plaats moet afstaan, is dat een enorme ontgoocheling. Als je een winnaar bent, van je hobby je beroep maakt en daar je hele leven in legt, zelfs af en toe je gezin moet teleurstellen omdat je er niet bent, dan is dat een zeer zware dobber.

“Op de persconferentie ging hij er nog vrij goed mee om. Maar toen Sá Pinto al weg was, is er toch nog een journalist op teruggekomen door te benadrukken dat hij had gezegd dat Standard de beste ploeg was. Op dat moment zijn bij Hein alle frustraties naar boven gekomen, ook die over het toneel dat Sá Pinto tijdens de bekermatch had opgevoerd om tijd te winnen én over zijn agressie tegenover Karim Belhocine.

“Als Hein om zijn mening wordt gevraagd, dan zal hij die altijd geven, en als hij gefrustreerd is, kan hij in zijn uitspraken wel eens heftig zijn. Dat weten ze in de media intussen ook wel.”