Club Brugge: de winnaars en verliezers van de Europese campagne

Peter ’t Kint maakt de balans op van het CL-avontuur van Club Brugge. De grote uitdaging van 2021 is: deze lijn doortrekken.

Zo, het Europese avontuur in de Champions League is geëindigd zoals het begon: met hoge verwachtingen voor de toekomst. De bal op de lat in de slotfase deed een droom uit elkaar spatten, maar wekt tegelijk hoop.

Overwinteren op het hoogste niveau – pas als derde club, na Anderlecht en KAA Gent, in de Champions League – daarvoor zijn topprestaties nodig, maar ook wat geluk, dat weten ze in Gent maar al te goed.

Gent had toen net als Club ook Zenit in de groep, pakte in die twee duels vier op zes, en legde toen vooral verrassend de basis van de overwintering in Lyon, met een doelpunt van Coulibaly in de 95e minuut.

Charles had het in Rome ook kunnen doen. Soms scheelt het écht niet veel.

Maar: het zorgt wel voor hoop bij de fans, die dit najaar nog niet werden verwend. Hoop voor 2021 en in de Europa League, waar Club straks reekshoofd is bij de loting. Alweer Europa League. Een constante de voorbije jaren, en dat tekent toch wel de progressie van de ploeg.

Lang, in het eerste deel van dit decennium, werd tijdens bezoeken van Anderlecht en KAA Gent immers gespot met de bordjes en de verwijzingen naar de Champions League die her en der in en om Jan Breydel hingen.

Welke Champions League? Sinds 2016 moet er niet meer worden gespot. Liep de eerste kennismaking in 2016 nog helemaal verkeerd – zes wedstrijden, zes nederlagen – dan zien we in de resultaten in de jaren daarna toch verbetering.

2018: twee nederlagen, zes punten én overwintering. 2019: drie nederlagen, drie gelijke spelen, drie punten én overwintering. 2020: twee zeges, twee gelijke spelen, 8 punten én opnieuw overwintering.

De kloof met de absolute top in Europa is zeker niet geslecht. Dat bewezen de matchen tegen Dortmund, maar in wedstrijden tegen de tweede categorie kan Club zich steviger verweren. Zie de beide duels tegen Lazio, zie de zeges tegen de Russen.

Qua mentale weerbaarheid zit het ook snor: zie de ultieme gelijkmaker in Istanboel van Diatta, zie de bijna-winstbal van De Ketelaere in Rome, zie ook de goeie prestatie vorig jaar in Parijs, toen wat ondergesneeuwd door de rel met Diagne (en eerder bij Madrid).

Anderzijds: er waren ook tekortkomingen. Een gebrek aan efficiëntie thuis tegen Lyon, en in andere duels. Offensief ook, ja, maar vooral defensief. De wedstrijdbeheersing van Sobol en Mata, toch geen jonkies meer, was in Rome ondermaats.

Het kostte Club in februari de voorbije twee jaar uit ook telkens een pak rammel. Salzburg uit 4-0, Manchester United uit 5-0. Twee keer ging het blok daar stevig met de billen bloot.

Andere tekortkomingen: de rode kaarten. Sobol, Vormer vorig seizoen, Deli in Manchester (die van Diatta en Mata in Istanboel, al vielen die in de euforie van het gelijke spel). Dat is toch te veel, en wijst op een gebrek aan beheersing op hete momenten.

De winnaars

Zo’n campagne heeft altijd winnaars en verliezers. En sterkhouders.

De winnaars bij Club: ongetwijfeld De Ketelaere. Vorig seizoen kwam hij kijken op dit niveau, nu moet hij al het gewicht van de aanval dragen. Dat lukte aardig tegen Zenit, zoals verwacht minder bij Lazio zeker na de wissel van Lang.

Maar: één flits van zijn talent had hem in de legende kunnen spelen, zoals indertijd Mendoza in Milaan ook lukte. Het zal voor later zijn, die legende. En misschien wel voor een andere ploeg, scouts zullen zijn polyvalentie, elegantie en balgevoel ook wel hebben opgemerkt. Club zet zijn jonge talenten bewust in de Europese etalage, om ze te testen, ervan te genieten, maar ook om te oogsten, het zal straks met Charles gebeuren.

Soms kost die politiek ook punten. Een andere ‘winnaar’, al beging hij nog beginnersfouten, is Odilon Kossounou. Brandon Mechele is iets minder getalenteerd dan de Ivoriaan, maar zou misschien op dit niveau ook iets minder foutjes hebben gemaakt. Het onstuimige doordekken van Kossounou, gisteren in Rome ook weer, daar is nog werk aan. Slijp- en vijlwerk.

Club weet dat, maar zet hem toch Europees, Mechele keek de voorbije zes wedstrijden vooral toe. Club doet het om de negentienjarige te testen, ervan te genieten, maar ook om te oogsten. Het zal straks, na Charles, ook met hem gebeuren.

Het is voor een ploeg die, bij gebrek aan stadion én bij gebrek aan poweromdat het op een kleine markt moet spelen, altijd wat dansen op glad ijs, en soms eens uitglijden: de juiste balans vinden tussen sportieve resultaten en de economische continuïteit. Zonder resultaten op het veld geen resultaten op de transfermarkt, maar zonder resultaten daar, ook geen sportieve prestaties op het veld om nieuw talent te lokken. En die transfermarkt wil nu eenmaal wat jonger talent, om zelf ook beter van te kunnen worden.

Andere winnaars: Vormer en Vanaken. Ja, toch wel. Met de vinger gewezen voor een gebrek aan (defensieve) aanwezigheid tegen Dortmund, maar kijk dan naar hun stats, en niet alleen die van gisteren, waar ze beiden goed waren voor een doelpunt.

Vormer (in zes matchen): tien schoten op doel (drie binnen het kader) en elf passes die leidden naar een schot op doel. Offensief had de aanvoerder meer dan zijn inbreng. Vanaken: drie goals in totaal, zes schoten op doel en elf passes die leidden naar een schot op doel.

En, op basis van statistieken (maar je kan er veel kanten mee uit) deed ook … Emmanuel Dennis het eigenlijk goed: een doelpunt, een assist, vijf keer op doel geschoten, waarvan drie keer binnen het kader, en negen passes gegeven, die leidden tot een schot. En dat allemaal in slechts vier wedstrijden. Op Dennis valt ongetwijfeld véél aan te merken, het verval in zijn dribbels is bijvoorbeeld veel te groot, maar qua impact deed hij het totaal niet slecht.

De verliezers

Krépin Diatta. Slechte voorbereiding gehad, fysiek niet top en dit seizoen niet de progressie gemaakt die hij van zichzelf verwachtte. En die Club verwachtte. Defensief zijn werk gedaan, maar in de aanval amper wat gebracht.

En niet alleen gisteren: vijf matchen van de zes Europese gespeeld. Geen doelpunt, geen assists, slechts vijf keer naar doel geschoten en maar een keer binnen de palen. Minder balverlies in de dribbels dan Dennis, maar amper gevaarlijk. Een afknapper, straks ook in de transferbalans.

David Okereke en Michael Krmencik: samen goed voor een investering van een miljoen of twaalf, maar in deze Champions League samen goed voor 1 start (die van Krmencik in Dortmund), in totaal 111 minuten op het veld en elk 1 schot op doel, niet binnen het kader. Weggegooid geld, op dit niveau. Misschien straks beter in de Europa League.

Er is altijd hoop.

Conclusie

Die bordjes in de lucht blijven houden – sportief succes én economische oogst – is in 2021 weer de taak van Club Brugge. Een nieuwe poging doen, in het voorjaar, om verder door te stoten in de Europa League, maar vooral om zich weer te kunnen plaatsen voor de Champions League. Om nog eens de spelers te testen, ervan te genieten, en later te oogsten.

Met als bijkomende moeilijke factor: corona. Zes maanden (en wie weet hoeveel langer nog) zonder volk (fans én corporate) heeft gevolgen voor de jaarrekening, en het sportieve. Er is een buffer, maar er is ook de bouw van het nieuwe stadion, waarvoor centen moeten worden vrijgemaakt.

Voorsprong door (sportief) succes en een goeie structuur kan soms snel onderuit gaan, door een paar verkeerde investeringen. Zie maar het gesukkel in de spits.

Dat maakt het allemaal zo boeiend, elke campagne weer. In de bestuurskamer, in de kleedkamer én voor de fans.