Hoofdredacteur Jacques Sys bespreekt het voetbalweekend met opnieuw de dominantie van Club Brugge, het uitblijven van de concurrentie en de situatie bij Cercle Brugge.
Club Brugge won nog maar eens en stond op Waasland-Beveren op een gegeven moment met vijf Nederlanders op het veld.
Jacques Sys: ‘Het doet denken aan lang vervlogen tijden, op het kruispunt tussen de jaren zestig en zeventig. Toen waren er ook nogal wat Nederlanders bij Club Brugge. En ze zijn wel belangrijk geweest. Omdat ze een bepaalde vorm van professionalisme in de ploeg brachten. Henk Houwaart bijvoorbeeld die vond dat er te slap werd getraind, die het vuur aanwakkerde. Door de roepen, te schelden, te provoceren. Maar het waren natuurlijk andere tijden. Houwaart heeft vaak verteld dat hij schrok toen hij voor de eerste keer de kleedkamer binnenkwam. Daar stond namelijk een bak bier.
‘Ook nu geven de Nederlanders Club een meerwaarde. Ook al zijn ze verbaal minder dwingend dan degenen die vroeger de gangmakers waren. Je hoort dat ook in hun analyses. Maar dat neemt niet weg dat Club weer naar de titel spurt. De tweede op een rij. Als het zo doorgaat kunnen ze een record breken dat Anderlecht tussen 1964 en 1968 vestigde met vijf opeenvolgende titels. Club heeft lichtjaren voorsprong op de concurrentie. Op en naast het veld. Welke club gaat die kloof dichten?’
De zogenaamde achtervolgers missen regelmaat.
Sys: ‘Het is de rode draad doorheen deze competitie. Met Anderlecht als exponent. Op KRC Genk bleek nog maar eens hoeveel potentieel er in deze ploeg zit, zeker als ze ruimte krijgen. Dan zie je het voetbal dat Vincent Kompany wil, met een sterk middenveld, met mooie combinaties, KRC Genk werd gewoon weggetikt. Dat is het voetbal waar Anderlecht op termijn naartoe wil en dat verankerd zit in de ziel van de club. Maar intussen wordt daar al anderhalf jaar aan gewerkt. Met vallen en opstaan. Ook nu blijft het de vraag of ze dat niveau kunnen aanhouden, zeker tegen ploegen die de ruimtes afsnijden.
‘Niets is zo onvoorspelbaarder dan deze competitie. Kijk naar Standard. Twaalf op twaalf onder Mbaye Leye, plots leek dat een wereldtrainer. En dan twee op negen, met moeite een gelijkspel tegen OH Leuven waarvan Marc Brys vaststelt dat er veel vermoeidheid in de ploeg zit. Met een nederlaag voor de beker tegen Cercle Brugge als dieptepunt.’
Intussen probeert Yves Vanderhaeghe dat Cercle Brugge weer op de rails te krijgen.
Sys: ‘Ik vind het verval van Cercle een van de meest opmerkelijke feiten in deze competitie. Want op een bepaald moment speelden ze echt goed voetbal, snel, flitsend, zelfs een beetje frivool. En Paul Clement werd voor zijn aanpak geroemd. Beter dan Bernd Storck hoorde je zelfs. Terwijl die toch een klein mirakel verrichtte.
‘En plots ging er niets meer, terwijl er geen spelers zijn vertrokken. Heel merkwaardig. Vanderhaeghe kan dat natuurlijk niet meteen rechttrekken, bij zoverre dat nog mogelijk zou zijn. Tegen KV Mechelen geraakten ze in de tweede helft amper aan het doel van de tegenstander. Dat is zorgwekkend. Maar zoals gezegd: het kan in deze grillige competitie snel omslaan.’
