Yvonne Lahousse, de cafébazin die de Brugse spionkop in de jaren zestig leven inblies, verleent voortaan haar naam aan de Brugse vrouwenploeg. Een mooi eerbetoon, op aangeven van VRT-presentatrice Sofie Lemaire.
Eigenlijk was het de bedoeling van VRT-figuur Sofie Lemaire om de straatnamen in onze steden en gemeenten wat meer te vervrouwelijken. Daartoe deed ze in het najaar een oproep via alle VRT-kanalen. De respons was massaal, ook in Brugge. Ook bij Club, dat uiteraard geen straat naar een belangrijke vrouwenfiguur uit haar geschiedenis kon noemen, maar wel haar vrouwenteam herdoopte. De Club Brugge vrouwen gaan vanaf nu door het leven als Club YLA. Naar Yvonne Lahousse, één van de sterke vrouwen uit haar geschiedenis.
Volks karakter
Toen Sport/Voetbalmagazine Michel D’Hooghe in 2011 zijn Brugs alfabet liet invullen, verwees de gewezen clubdokter en voorzitter al naar haar. D’Hooghe toen: “Ze was beter bekend als Yvonne van de Spionkop. Yvonne Lahousse was de bazin van café Tuinwijk, een supporterscafé langs de Blankenbergse Steenweg. Ze was vooral de moeder van de Brugse spionkop die halverwege de jaren zestig voor ambiance zorgde. Samen met Fernand Coppens en trompettist Roger Leliaert werd voor het eerst in België ten aanval geblazen en dat in een vrolijke, studentikoze sfeer. Yvonne was een mooie volksfiguur die perfect kaderde in het volkse karakter van onze club.”
Samen met Fernand Coppens speelde ze een grote rol in de viering van de eerste naoorlogse titel. Ze maakte ook een plaat met oude Clubliedjes en in haar Café Tuinwijk was het een komen en gaan van spelers. Axelsson, Thio en Henk Houwaart (die zich in zijn beginjaren bij Club samen met Robbie Rensenbrink zelfs letterlijk haar buurman mocht noemen) beschouwde ze als haar kinderen. Houwaart sprong geregeld binnen in het café, naar eigen zeggen ook omdat Yvonne vier dochters had. Haar man, Maurits Michiels, was trouwens een gewezen doelman van Club.
Professionele vrouwenploeg
D’Hooghe kende Lahousse, die op 12 januari 2006 overleed, al van toen hij kind was. Ze woonden op dezelfde parochie. Vonnetje zoals hij haar noemde, kon geen kwaad woord horen over haar Club Brugge. De spelers nam ze altijd in bescherming. Wanneer hun prestatie minder was, las ze hen liever zelf de levieten. Zonder franjes, het hart op de tong. Toen ze 90 werd, ging D’Hooghe haar hoogstpersoonlijk in naam van zijn Club bloemen overhandigen. Toen ze overleed, werd ze gewikkeld in een vlag van Club Brugge en haar kist werd tijdens de eredienst ook nog eens bedekt met de vlag in Club-kleuren.
“De Moeder van de Spionkop” was zo fanatiek, dat ze zelfs nog daags voor haar bevalling achter het doel stond. Die passie trekt Club al enkele jaren door in zijn visie op het vrouwenvoetbal. Club zet volop in op een professionele omkadering (Leo Van der Elst is de trainer) en een opleiding aan de basis. Grassroots en een sterke link met de West Flames: meisjes die bij hun eigen club in een jongensteam spelen, verenigen zich samen met Club Brugge om op nationaal en internationaal niveau wedstrijden tegen andere teams te spelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier