Hernán Losada legde dit weekend een bommetje in het Belgische voetbal. De succescoach van Beerschot verlaat al na een jaar dienst als T1 zijn club en trekt naar DC United in de Amerikaanse MLS. Onze Beerschotwatcher Matthias Stockmans geeft tekst en uitleg in drie vragen, én antwoorden natuurlijk.
1. Waarom laat Hernán Losada de kans om dit seizoen iets moois te realiseren met Beerschot schieten voor een avontuur in de Verenigde Staten?
Matthias Stockmans: Omdat hij wellicht zelf voelde dat het maximum er al werd uitgehaald. Enkele weken geleden vertelde hij zelf nog onomwonden dat zijn spelersgroep uitgeperst is. En met de komende drukke kalender in het verschiet zou dat niet beteren. Wat kon Losada nog meer bereiken dan wat hij in het voorbije anderhalf jaar presteerde?
Promotie en dan zo schitteren in de eerste speelronde in 1A. Daarmee heeft Losada zich in korte tijd op de kaart gezet. Hij beseft beter dan wie ook dat dit een kans is om als een grote meneer zijn Beerschot te verlaten. Daar alludeerde hij zelf ook op bij zijn afscheidsinterview meteen na de wedstrijd tegen Club Brugge: ‘Bij een mindere periode weet je wie als eerste vliegt: de coach.’ Zeker in een land als België, waar clubbestuurders ook nooit lang twijfelen om hun coach op straat te zetten, zelfs wanneer die presteert. Vraag maar aan Yves Vanderhaeghe nu bij Kortrijk.
Losada, zéér ambitieus en ook wel ijdel, begrijpt dat hij een momentum creëerde – zijn verdienste natuurlijk – en dat hij dan zo’n mooie kans niet kan laten schieten. Want de MLS is wel degelijk een opportuniteit. Los van de financiële meerwaarde zal hij er op een wereldtoneel kunnen acteren. De namen die daar al de revue passeerden, zowel van trainers als van spelers, zijn echt wel indrukwekkender dan bij ons.
En Losada is nu eenmaal een man met de blik op de wereld, niet op dat kleine stipje in Europa. Net als zijn mentor Jan Van Winckel (ook bestuurder bij Beerschot, nvdr) trouwens, die werkt niet voor niets al jaren in Saudi-Arabië, waar wij vanuit België ook wel eens geringschattend over oordelen. Maar in zulke landen, met grotere financiële mogelijkheden en andere culturen, leer je als voetbalman ook veel bij, hoor.
Daarbij komt nog dat de MLS voor de gemiddelde Zuid-Amerikaan veel meer betekent dan België, onderschat ook dat aspect niet. Hij zal er dichter bij zijn familie zitten, ook al noemde hij ons land ondertussen zijn echte thuis.
2. Hoe komt een Amerikaanse club bij een Argentijnse trainer in België terecht?
Stockmans: Goh, België is natuurlijk niet meer het kneusje van Europa, het wordt de voorbije jaren als een kweekvijver van talent gezien. Ik kan me inbeelden dat dat ook steeds meer op de trainers afstraalt. Blijkbaar waren het zijn makelaars – al dan niet in samenspraak met Losada zelf – die de markt aftastten tijdens de voorbije eindejaarsperiode. Kwestie van het momentum te baat te nemen. Je kan dat opportunistisch noemen, maar zo werkt het wereldje nu eenmaal.
Spelers, trainers én bestuurders staan altijd open voor nieuwe kansen, omdat iedereen weet dat resultaten veel bepalen, dat het bestaan in de profvoetballerij onvoorspelbaar is en dat het snel voorbij kan zijn. Je haalt er dus maar beter het maximum uit. Die mentaliteit overheerst.
Niet het minst bij een bijzonder ambitieuze man als Hernán Losada. DC United was in eerste instantie op zoek naar een coach die de MLS al kent, hun eerste keuze was blijkbaar ene Gonzalo Pineda, coach van de Seattle Sounders, maar de gesprekken sprongen af. Toen werd, als we de Amerikaanse vakpers mogen geloven althans, ook richting Europa gekeken. Waarbij het opvalt dat er naar Spaanstalige kandidaten gespeurd werd, want naast Losada stond ook de Spanjaard Pep Clotet – tot deze zomer bij Birmingham City aan de slag – op de verlanglijst.
Misschien heeft het er toch mee te maken dat in de MLS, en meer specifiek ook bij DC United, veel Latijns-Amerikaanse spelers actief zijn. En wie weet speelde ook Sacha Kljestan een rol, die geniet in de MLS een groot aanzien en deelde bij Anderlecht nog de kleedkamer met Losada. Mogelijks deed hij een goed woordje voor zijn ex-ploegmaat.
3. Hoe zal Beerschot het vertrek van Losada opvangen?
Stockmans: Losada heeft zijn bestuur koud gepakt met deze move. Je zou denken dat ze daar enorm kwaad of teleurgesteld over zouden zijn bij Beerschot, maar het tegendeel blijkt waar. De transfer van hun succescoach en clubicoon gebeurt in alle sereniteit en met wederzijds respect. Wellicht omdat ze bij Beerschot tot diezelfde conclusie kwamen: meer dan wat Losada er nu uithaalde zit er niet in.
En misschien zouden spelers eerder vroeg dan laat ‘moe’ worden van diens veeleisende aanpak: elke training moet op het scherp van de snee, hij is 24u op 24u bezig met het spelletje en verlangt dat eigenlijk ook van de mensen rondom hem. Zoals voorzitter Francis Vrancken al verklaarde: ‘We zijn ontgoocheld, maar hij had zijn beslissing genomen, we hebben hem niet op andere gedachten proberen te brengen. Dit is voor hem een opportuniteit, maar ook voor ons.’ Dat is veelzeggend.
Interesse zal er genoeg zijn voor die vacante job, want Beerschot heeft met zijn Saudische mede-eigenaar een solide financiële basis en het team werd al knap versterkt sinds de promotie, sportief hebben ze alles om snel een stabiele middenmoter te worden. Bovendien staat er een straffe technische staf: met Frank Dauwen, Patrick Nys en de jonge, maar door de spelers zeer gewaardeerde T2 Will Still.
Het wordt voor Beerschot vooral belangrijk wat die laatste zal doen: meegaan met Losada – want volgens onze informatie ligt dat aanbod op tafel – of blijven, en wie weet zijn kans krijgen als T1? Als Still vertrekt, zal Beerschot wel opnieuw moeten opbouwen en voor een heel ander verhaal gaan in plaats van verder te bouwen op het fundament dat nu neergezet werd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
