Jason Denayer, aanvoerder bij Olympique Lyon, heeft alles om de nieuwe leider van de Rode Duivels te worden. Die mening is althans zijn jeugdcoach Thomas Caers toegedaan.
24 jaar is Jason Denayer nu, en sinds dit seizoen aanvoerder van Ol. Lyon. Bondscoach Roberto Martínez riep de verdediger op voor de interlands tegen San Marino en Schotland. Wat kan hij de Rode Duivels bijbrengen? Thomas Caers, die Denayer opleidde in de JMG Academy, legt in Sport/Voetbalmagazine uit wat hem tot een natuurlijke leider maakt.
Veel vrienden
Thomas Caers: ‘Jason is een heel zacht persoon. Iemand waar je niet kwaad op kunt zijn, omdat zijn hart zo groot is. Hij deelt graag met anderen en zal niet snel oordelen over anderen. Als je met hem over een wedstrijd spreekt en je zegt ‘die speler was slecht’, dan zal hij daar nooit in meegaan. Hij voelt zich niet goed geplaatst om een oordeel te vellen over anderen. Dan gaat het altijd over het collectief en over zijn eigen prestatie.’
‘Op het veld kan hij als verdediger hard zijn, maar dat toont zich totaal niet in zijn persoonlijkheid als mens. Jason, dat is eigenlijk ‘make peace, love and play soccer’. (lacht) Het is geen toeval dat hij veel vrienden telt.’
‘Ik ken hem al van toen hij twaalf jaar was en toen al was hij niet iemand die snel ging klagen en zagen. Hij wist al vroeg wat hij wilde bereiken. Wellicht door zijn achtergrond had hij al op jonge leeftijd door dat de enige kans om iets van zijn leven te maken via de voetballerij was. Daar focuste hij zich op. Hij woonde met zijn vader in een kleine studio in Brussel, terwijl zijn moeder in Ganshoren woonde. Groot waren de middelen niet. Een gemakkelijke situatie was dat voor hem niet. Maar hij deed het toch maar.’
‘Hij was minder dan andere straatvoetballers uit Brussel en Antwerpen beïnvloed door het negatieve van de straatcultuur. De overlevingsdrang maakte hem sterker en voor de rest moesten we hem eigenlijk niet zo vaak prikkelen. Ik weet wel nog dat we hem ooit eens de vuilnisbakken op het sportcentrum in Tongerlo lieten legen met de boodschap: je kunt later natuurlijk ook achter de vuilniskar gaan lopen in plaats van voetballer te worden. Maar het gebeurde zelden dat hij er met zijn pet naar gooide.’
‘Hij was op de JMG Academie iemand die voor anderen zorgde en op het internaat bijvoorbeeld de was ging ophalen en die in de wasmachine stopte. Met zijn natuurlijk charisma, zijn fysieke uitstraling en zijn voetbalkwaliteiten was hij daar sowieso een van de leiders. Met één zin kon hij iemand op subtiele wijze op zijn plaats zetten, rustig, dus niet op een negatieve, agressieve manier. Het weinige dat hij zei, kwam altijd wel binnen bij de anderen. Hij maakte ook heel graag plezier, maar vond daarin een evenwicht met trainen, omdat hij goed wist wat er nodig was om te bereiken wat hij in het voetbal voor ogen had.’
Geen kapsones
‘Toen ik vernam dat hij dit seizoen aanvoerder is bij Lyon dacht ik: het is door zijn voetbalkwaliteiten, zijn charisma en zijn kameraadschap. Ik bedoel: een fysieke leider met veel verbale eigenschappen die niet kan voetballen, valt in een kleedkamer snel door de mand. Wat Jason ook uitstraalt, is dat hij heel graag voetbalt en dat zonder kapsones doet. Nog maar zelden kon ik stress van zijn gezicht aflezen.’
‘Zijn coach noemt hem een natuurlijke leider, dus dat betekent: je moet daar niets speciaals voor doen. Ik denk wel dat hij heel fier is dat hij die aanvoerdersband toegewezen kreeg. Zo’n erkenning voor zo’n jongen van Congolese afkomst gaat verder dan alleen maar het voetbal.’
Lees de volledige reportage over Jason Denayer in onze Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van 5 september.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier