Deze winter haalde Anderlecht Peter Zulj weg bij Sturm Graz, waar hij net verkozen was tot beste speler van Oostenrijk. Daarvoor legde hij een bod van een Italiaanse eersteklasser naast zich neer.
‘Ik ben twee dagen ter plaatse geweest in Empoli en wat ik daar gezien heb… Het stadion zag er afgetakeld uit en het trainingscentrum was ondanks een lichte opknapbeurt toe aan een totale vernieuwing. De tijd is er wat blijven stilstaan. Typisch Italië’, vertelt Peter Zulj in Sport/Voetbalmagazine.
‘Ik kreeg van het bestuur enkele dagen bedenktijd en op de weg van Wells naar Graz, waar ik op training werd verwacht, werd ik opgebeld door mijn makelaar. Hij wilde weten wanneer ik in Graz zou aankomen, want Anderlecht was geïnteresseerd. De dag erop heb ik Anderlecht bezocht en qua feeling zat het goed. Mijn eerste indruk was beter dan bij Empoli.’
De Oostenrijkse middenvelder acht de Jupiler Pro League een beter uitstalraam dan de Serie A, legt hij ook uit: ‘Als je alles in zijn globaliteit neemt, dan was Anderlecht de meest evidente optie. De reputatie van de club, het stadion en de trainingsfaciliteiten, dát gaf de doorslag. En ik acht de kans groter dat ik via Anderlecht een volgend stadium in mijn carrière kan bereiken.’
Bij Anderlecht kwam hij trouwens een oude bekende tegen: Ivan Santini. ‘Ivan is mijn persoonlijke gids’, zegt Zulj. ‘Ik zag hem op mijn eerste werkdag in de kleedkamer zitten en ik herkende hem direct. Dat was best een grappig moment.
‘We leerden elkaar een tiental jaar geleden kennen in de jeugdacademie van Red Bull Salzburg. Hij speelde bij de U18, ik een paar categorieën lager bij de U15. We zaten ook allebei op internaat. Op de eerste verdieping sliepen de jonge gasten en een niveau hoger waren de kamers voor de jongvolwassenen. ’s Morgens ontbeten we samen.
‘Ondanks het leeftijdsverschil – ik ging nog naar school terwijl hij honderd procent gefocust was op voetbal – kwamen we goed met elkaar overeen. Onze Kroatische background speelde zeker een rol. We communiceerden enkel in het Kroatisch omdat hij moeite had met het Duits. We trokken elke dag met elkaar op en ik kan mij herinneren dat we vaak aan de pooltafel te vinden waren.’
