Samir Nasri was op het EK U17 in 2004 de grote man voor Frankrijk, dat het toernooi ook won. Sport/Voetbalmagazine sprak met zijn toenmalige ploegmaat Jean-Christophe Cesto.
Tijdens het EK U17 in eigen land krijgt Nasri een vaste plek achter de diepe spits Karim Benzema. Met zijn klasse en charisma is Nasri de natuurlijke leider van de ploeg. Zijn toewijding werkt aanstekelijk en al zijn ploegmaats scharen zich achter hem. In de eerste groepsmatch tegen Noord-Ierland neemt Nasri het woord nadat de spelers zich in de eerste helft als hobbyisten hebben gedragen.
‘In de eerste matchen was Nasri niet beslissend’, aldus ploegmaat Jean-Christophe Cesto, die slechts vijftien minuten op het veld staat tijdens het EK. ‘De anderen scoorden en hij stond daardoor niet bovenaan de affiche. Het irriteerde hem. We waren kamergenoten en voor de match tegen Portugal heeft hij mij er nog over aangesproken. ‘JC, ik zal ons naar EK-winst leiden.’ Ik vond het indrukwekkend. Hij kondigde iets aan en hij maakte het ook waar.’
Schelden tijdens de biljart
Tussen Benzema en Nasri, twee van de hoogst genoteerde youngsters in Frankrijk, botert het echter niet tijdens het tornooi. Er is zelfs sprake van een kleine schermutseling. ‘Tijdens een spelletje biljarten zijn er woorden gevallen’, bevestigt Cesto. ‘Samir had een belangrijke plaats ingenomen binnen de groep en er werd serieus naar hem geluisterd. De spelers hadden geen schrik van hem, maar wat hij zei werd goed opgevolgd. Ze hebben allebei veel temperament en ze hebben wat scheldwoorden uitgewisseld.’
Hij kondigde aan het EK te winnen voor ons en deed dat. Indrukwekkend
Op 11 augustus 2010 is de cirkel helemaal rond voor de olijke bende van Nasri. In het Ullevål Stadion in Oslo gunt bondscoach Laurent Blanc de fantastic four Nasri, Hatem Ben Arfa, Jérémy Ménez en Benzema een eerste en laatste gezamenlijke optreden in de A-ploeg. De vertoning duurt uiteindelijk achttien volle minuten. Het is een vette knipoog naar een gouden generatie, die verdoemd is en met de jaren een haat-liefdeverhouding heeft ontwikkeld met de nationale ploeg.
‘Het heeft mij altijd verwonderd waarom die jongens tot op heden opgezadeld zitten met een belabberd imago’, zegt Cesto. ‘Ik heb hen op een totaal andere manier leren kennen. Samir kan perfect opgaan in een groep en hij wordt door zijn ploegmaats ook als dusdanig gezien.
Vincent Kompany zou hem nooit naar Anderlecht hebben gehaald, mocht hij zich bij City misdragen hebben. Ze hebben hun verleden tegen. Die gasten waren zestien of zeventien jaar toen ze door iedereen bestempeld werden als supersterren. Op de duur zijn ze dat ook zelf gaan geloven. We zaten in het begin van de mediatisering van het jeugdvoetbal en zij waren de eersten die het fenomeen hebben moeten ondergaan. Ze hebben zich een bepaald personage aangemeten en van buitenaf werd hen een etiket opgeplakt dat ze nooit meer zijn kwijtgeraakt.’
Lees de volledige reportage over Samir Nasri in de Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 10 juli.
