Het seizoen zit erop, de kampioen en de degradant zijn bekend, hoog tijd dus om alle clubs in onze Jupiler Pro League door te lichten. Vandaag: het Cercle van Thalhammer was een van de tactische revelaties van het seizoen.
Het resultaat
Bij Cercle Brugge, dat er sinds zijn terugkeer naar het hoogste niveau aan gewend is om gevaarlijk vast te zitten in de strijd tegen de degradatie, waaide er in de tweede helft van het seizoen een frisse wind. De andere huurder van het Jan Breydelstadion bood zichzelf niet alleen de scalp van zijn grote buurman en kampioen aan, maar beleefde ook de luxe om lange tijd in de running voor een plek in de Europe play-offs te blijven.
Het ontslag van Yves Vanderhaeghe, bekritiseerd omdat het vlak na een overwinning volgde, gaf groen-zwart nieuwe impulsen. Het team knoopte aan met de overwinningen waarvan het in het eerste deel van de competitie schrijnend verstoken bleef. En Cercle presenteerde een helder en radicaal, zeg maar een principieel voetbal.
In de achttien wedstrijden onder Dominik Thalhammer werd amper vier keer verloren. In het klassement van de terugronde claimt Cercle de zesde plaats. Onwillekeurig stelt zich dan de vraag waar de vereniging had kunnen terechtkomen als het niet zijn start desastreus (13 punten op 48) had gemist.
Het spel
Onder Vanderhaeghe speelde het al energiek, maar met de komst van Thalhammer veranderde het voetbal van Cercle volslagen. Net zoals Alexander Blessin bij Oostende kanaliseerde de Oostenrijker de energie van zijn jonge troepen naar een doorgedreven druk in de zone. De rode draad van deze filosofie, die nu dominant is in het Duitse voetbal, is vrij eenvoudig: verdedig tegen de bal in de plaats van tegen de tegenstander, en creëer een defensief surplus rond de tegenstander in balbezit om de kansen op balrecuperatie te vergroten.
Cercle bracht deze tactiek bijzonder efficiënt in de praktijk en deed de overgrote meerderheid van de topploegen serieus afzien. Ineens konden die de relance niet geduldig vormgeven zoals ze dat gewend zijn tegen tegenstanders die doorgaans een laag blok zetten. Eenmaal de bal heroverd, stortte Cercle zich met geweld, en met rechtstreeks voetbal in de aanval.
Met zijn ongebreidelde dynamiek won de Brugse jeugd bijna altijd de jacht op de tweede bal. Het Cercle van Thalhammer manifesteerde zich als een van de tactische revelaties van het seizoen. Het beoefende een voetbal dat niet altijd door estheten werd geprezen, maar even modern als effectief bleek.
De speler: Dino Hotic
In de ranking van doelpunten uit stilstaande fasen deelt Cercle de eerste plaats met de buren van Club Brugge. Om zo’n statistiek te bereiken heb je iemand met een buitengewone traptechniek nodig. De linkervoet van Dino Hotic was op maat gemaakt voor de luchtmacht van groen-zwart.
De Bosniër in zakformaat bleek ook tussen de linies ongrijpbaar en met de bal aan de voet vond hij uitzonderlijke hoeken. Hotic sloot het seizoen af met een record van zeven doelpunten en elf assists. Als Cercle Brugge voetbalde als een pijl, dan was Hotic de boog.
Het jonge talent: Rabbi Matondo
Het KV Oostende van Blessin rekende op de runs in de diepte van Fashion Sakala, voor zijn verticale slagkracht deed het Cercle van Thalhammer een beroep op de held Rabbi Matondo. De Welshman in bruikleen van Schalke kon vliegensvlug in de rug van een dichtbevolkte verdediging opduiken, maar was met zijn dynamische dribbels ook bekwaam om een defensie met de bal aan de voet uit de hengels te lichten. In beide gevallen oogde het spectaculair. En het rendeerde: Matonde tekende voor negen doelpunten en twee assists. En dit alles op 21-jarige leeftijd.
Het cijfer: 13,56
Als de modelploeg van de pressing prijkt Cercle Brugge absoluut bovenaan in de statistieken die aan deze strategie gekoppeld zijn. Gemiddeld recupereerde Cercle 13,56 ballen in het laatste derde van het terrein – lees: relatief dicht bij het doel van de tegenstander. Geen enkele Belgische ploeg doet beter.
Het is een tactiek waarmee je in een gevaarlijke zone in het bezit van de bal komt zonder dat je daarvoor een buitengewone creativiteit uit de schoenen moet schudden. Of, zoals Jürgen Klopp het graag verwoordt: ‘Gegenpressing is de beste nummer 10 van de wereld.’
De toekomst
Het is het lot van veel teams die een verrassend positief parcours rijden, en het businessmodel van clubs die hun spelerskern baseren op een verzameling van jonge talenten. Deze zomer zouden de sterke pionnen van Cercle Brugge wel eens in de verleiding kunnen komen om hun geluk elders te beproeven.
Dat geldt vanzelfsprekend voor Rabbi Matondo, die bij Cercle de status van huurling heeft. Maar wellicht willen ook Hotic of de jonge Jesper Daland en Leonardo Lopes de vruchten plukken van hun beresterk seizoen. De schaduw van een nieuw begin hangt dan ook boven het groen-zwarte gedeelte van het Jan Breydelstadion.
En zal dat wel Dominik Thalhammer zijn? Ongetwijfeld vangt de Oostenrijker de belangstelling van Belgische en buitenlandse clubs die deze zomer een coachwissel willen doorvoeren. Wie zijn LASK vorig seizoen in de Europa League in actie zag tegen het Antwerp van Ivan Leko, raakte toen al gecharmeerd. Blijft hij aan boord, dan is de kans reëel dat hij het nieuwe seizoen op een reusachtige bouwwerf moet voorbereiden. En het voorbeeld van KV Oostende heeft aangetoond dat het behouden van bankzitters die aangenaam verrasten en het essentieel verzwakken van de spelerskern een bedrieglijk optimistische manier van wederopbouw is en weinig garantie op succes geeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
