Voor de 40e verjaardag van dit blad zochten we Jan Ceulemans nog eens op, die ook op de allereerste cover van maart 1980 prijkte. ‘Achteraf bekeken was 1980 mijn topjaar.’
Jan Ceulemans woont vandaag in het centrum van Westerlo, waar hij meer dan tien jaar de plaatselijke voetbaltrots in eerste klasse trainde. Maar het grootste deel van zijn actieve carrière speelde zich af in Brugge, waar hij de verpersoonlijking werd van wat Club Brugge was, nadat hij er in 1978 arriveerde. Hij had er toen al een paar jaar eersteklassevoetbal met Lierse opzitten.
In zijn jeugd beoefende Ceulemans meerdere sporten. Toen hij later bij Club voetbalde, reed hij regelmatig naar Torhout, waar toen een topploeg uit het Belgische volleybal speelde. ‘Gewoon omdat ik dat graag zag, volley. In Lier had je toen ook een topclub, Rebels Lier.’
Op het pleintje voor het ouderlijk huis in Lier, werd niet alleen gevoetbald, maar ook gebasket. Op de vraag of hij ook als basketter eerste klasse had kunnen halen, antwoordt de Caje zonder nadenken: ‘Zeker weten. Ik was een afstandsjotter goed voor minstens 20 punten per match. Ik speelde ook bij de nationale jeugdploegen, maar mijn vader zei me: je kan maar één ding goed doen. En voetballen deed ik nog iets liever.’
Onderhandelen met AC Milan
Uiteindelijk trok hij, met zijn broer als raadgever, naar Club Brugge. ‘Maar ik kon toen overal tekenen, ook in het buitenland. Ik heb maar één keer een manager gehad, toen ik met Club onderhandelde om er trainer te worden: Vincent Mannaert, die bij Eendracht Aalst een speler van mij was geweest. Verder had ik vooraf altijd een bedrag in mijn hoofd. Als ik dat kreeg, was ik content. Achteraf bekeken had ik er meer kunnen uithalen, maar mijn devies was: als je een contract tekent, moet je tevreden zijn met wat je hebt.’
Legendarisch is het verhaal hoe hij in 1980 na een geslaagd EK (België had thuisland Italië geklopt, en verloor de finale na verlengingen van Duitsland met 2-1) ging onderhandelen in Milaan, met AC Milan. ‘Milan stelde me dertien miljoen salaris per jaar voor, 325.000 euro, plus een opstapclausule van twee miljoen euro. Van wat ze meer kregen, zou nog eens één derde naar mij gaan.’
Maar Ceulemans zei neen. ‘De belangrijkste reden was dat ik onzeker was. Ik ben altijd een twijfelaar geweest. Ik had net een fantastisch jaar achter de rug, maar het was mijn allereerste topjaar, het beste jaar in mijn loopbaan, achteraf bekeken. Ik wilde eerst bevestigen. Vervolgens tekende ik bij Club voor zeven jaar. Daardoor zat mijn carrière er op toen dat contract af liep.’
Met de glimlach naar het werk
‘Als je me vraagt waarom ik veertien jaar bij Club ben gebleven, is het antwoord simpel: ik heb daar al die tijd mijn goesting mogen doen. Als je je goesting mag doen, is dat plezant, ga je elke dag met een grote glimlach naar je werk.’
Spijt dat hij niet naar het buitenland trok, had hij nooit: ‘De enige vraag waar ik mee zit is: had ik daar ook een topper kunnen worden? In België heb ik alles gewonnen wat te winnen viel. Sportief moest je toen niet weg uit België om topvoetbal te spelen. In 1988 was Club ontgoocheld omdat we uitgeschakeld waren in de halve finale van de Europabeker. Kan je je dat nu voorstellen?’
Lees het volledige interview met Jan Ceulemans in onze Plus-zone of in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 18 maart.
