Met Arthur Theate en Dante Vanzeir kwamen speler 34 en 35 in actie tijdens de WK-kwalificaties. De breedte van de kern is een verheugende vaststelling. En niet alleen de A-ploeg doet het goed, ook de beloften rijden een sterk parcours.
Het was druk voor de volgers van de nationale ploegen gisteren. De U19 speelden tegen Spanje (2-2), de U21 in Schotland (0-2), en de A-ploeg in Wales (1-1). Uiteraard ging die laatste match met de meeste aandacht lopen, maar tijdens de overlap hebben we toch geprobeerd om de andere twee duels samen te volgen.
En dan is de vaststelling toch dat de weelde groot is. En dat project 2026 en de verjonging van de nationale A-ploeg wat zachter lijkt te kunnen verlopen dan we allemaal vreesden.
Ons voetbal staat onder druk: financieel door het coronajaar en het ingrijpen van de regering in de belastingvoordelen, sportief door de mindere Europese resultaten en vooral ethisch door de afwikkeling van operatie Propere Handen. In die context zijn de resultaten van onze nationale ploegen hoopgevend.
Het probleem van Origi
Arthur Theate en Charles De Ketelaere, twee van de jonge jongens die gisteren in Wales in actie kwamen, hadden ook met de U21 in Schotland aan de slag kunnen zijn. Zoals Yari Verschaeren, die bij de beloften in deze campagne wat stabieler acteert dan bij zijn club en in Dundee overeind bleef in moeilijke omstandigheden.
Die drie kregen al een kans van Martínez op het hoogste niveau en na een sterke campagne bij de beloften – 18 op 18 en slechts één tegendoelpunt – zal dat straks ook nog wel het geval zijn voor aanvoerder Amadou Onana, verdediger Koni De Winter en wie weet veelscorer Lois Openda. Net als Dante Vanzeir past die echter niet direct in het profiel van de centrumspits van de A-ploeg.
Dat was in Wales ook het probleem van Divock Origi die daarom voor de rust vaak op links was te vinden. In dat opzicht zal geen van deze drie zijn valiezen voor het WK mogen pakken, maar als de Duivels nadien wat anders gaan voetballen en zij verder progressie boeken, kunnen ze in een andere rol en tegen bepaalde tegenstanders wel nuttig zijn. Ook Standardverdediger Hugo Siquet en Monegask Eliot Matazo lieten mooie dingen zien.
Beloften: minder grillig
De verheugende vaststelling, als je de beloften nu volgt, is dat deze generatie veel minder grillig is dan de vorige. Daar zat vaak veel individueel talent in, dat het op cruciale momenten nog liet afweten.
Het einde van de vorige campagne eindigde met opeenvolgend verlies van Moldavië en Bosnië, na twee keer winst tegen Duitsland. Zo’n scenario lijkt nu geen gevaar meer. De bond deed veel inspanningen in de entourage van de jonge Duivels en de generaties daaronder, en dat werpt zijn vruchten af.
Een ervaren coach als Jacky Mathijssen legt de nadruk op wedstrijdmanagement. Kwaliteit is niet alleen talent aan de bal, maar ook fysieke kracht en organisatorische discipline. Het Europees kampioenschap, in de zomer van 2023 in Roemenië en Georgië, is binnen handbereik voor de beloften. De kans dat het weer fout loopt, lijkt veel kleiner dan de vorige keren. En dan kunnen zij al op een tornooi tegen grote landen ervaring opdoen die later van pas komt.
Nummer 1
En zo zit 2021 erop. Zeventien interlands voor de A-ploeg: elf keer winst, drie gelijke spelen (Wales, Tsjechië en een oefenduel tegen Griekenland in de aanloop naar het EK) en drie keer verlies (twee keer Italië, één keer Frankrijk). Dat laatste blijft hangen – in sport gaat het om prijzen – maar in zijn geheel was het geen slecht jaar.
Vijfendertig verschillende spelers zorgden voor de kwalificatie voor een vijfde tornooi op rij en het behoud van de status van ’s werelds nummer één, de verjonging is al een jaar bezig, rustig, naar het karakter van de bondscoach.
Voor het vierde jaar op rij sluit ons land een kalenderjaar af op de plaats bovenaan in de ranking. Het is geen prijs, maar wel een beloning voor veel continuïteit.
Het jaar van Doku en Vanaken
2021 was niet het jaar van Eden Hazard, wel dat van Jérémy Doku, indrukwekkend op het EK tegen Italië, en dat van Hans Vanaken, een steeds stabielere factor in de A-ploeg (zijn rust aan de bal is verfrissend en het partnership met Kevin De Bruyne werkt).
Scoorden ook goeie punten: Jason Denayer als centrale verdediger, de energie die Alexis Saelemaekers brengt én Koen Casteels, in doel heeft België weelde. En met mondjesmaat volgt de jeugd.
KDB
Buiten categorie is en blijft Kevin De Bruyne (30). Voor de gelegenheid in Wales aanvoerder. In vier van de acht kwalificatiewedstrijden deed hij mee: twee goals (in Wales zijn 23e), twee assists. Soms denkt hij te snel voor zijn ploegmaats, maar hij is wel de regisseur.
In zijn laatste 19 interlands was hij betrokken bij 24 doelpunten. Roberto Martínez zal het nooit zeggen, maar KDB was de missing link op het EK, samen met Axel Witsel van wie je nu ziet dat hij deze zomer maar aan de helft van zijn mogelijkheden speelde. Als de Belgen straks in Qatar ver willen komen, zal De Bruyne in topvorm moeten zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
