Philippe Gilbert schrijft Parijs-Roubaix op zijn naam

Philippe Gilbert klopt de Duitser Nils Politt op de wielerpiste van Roubaix. Daarmee heeft de 36-jarige Belg zijn vierde wielermonument beet.

De voorbije jaren had de vroege vlucht vaak een belangrijke rol gespeeld in de finale van de ‘Hel van het Noorden’, en dat zorgde ervoor dat in de eerste wedstrijdhelft van de 257 kilometer de belangstelling om in de aanval te gaan bijzonder groot was. Daarbij waren onder meer kanshebbers Silvan Dillier en Mads Pedersen erg actief, net als onze landgenoot Jurgen Roelandts. Niemand kreeg echter de vrijheid, en geen van de vroege initiatiefnemers zou nog enige rol spelen in de finale.

Pech voor van Aert, Benoot en Kristoff

Bij het aansnijden van de eerste van 29 kasseistroken reden na het vele aanvalswerk drie ruime groepen voor het peloton uit, maar 120 kilometer voor de finish kwam alles weer samen. Op dat moment waren zowel Alexander Kristoff (na een lekke band) als titelverdediger Peter Sagan, Oliver Naesen en Tiesj Benoot (allen betrokken in een valpartij) al op achtervolgen aangewezen. Sagan moest zijn ploeg later opnieuw aan het werk zetten toen het peloton in twee brak.

Greg Van Avermaet kon zich maar één keer helemaal voorin laten zien, toen de olympische kampioen als eerste het beruchte Bos van Wallers inschoot. Op dezelfde strook reed Wout van Aert lek en verloor hij zo heel wat terrein. Hij zou op de fiets van zijn ploegmaat Pascal Eenkhoorn overstappen, maar moest lang achtervolgen om weer aansluiting te vinden bij het peloton. Toen hij nadien terug naar zijn eigen fiets overschakelde, kwam hij tot overmaat van ramp ook nog eens ten val. De drievoudige wereldkampioen veldrijden zou uiteindelijk ruim twintig kilometer achter het peloton aan rijden voor hij zijn plaats terug kon innemen in de hoofdmacht.

Een andere favoriet, Tiesj Benoot, werd tijdens diezelfde remonte uitgeschakeld toen hij na een wissel door materiaalpech doorheen de achterruit van de volgwagen van Van Aerts team Jumbo-Visma sloeg. Na meerdere lekke banden was ook Kristoff op dat moment al heel ver van het front van de wedstrijd verdwenen.

Elitegroepje met vier Belgen

De eerste beslissing in de wedstrijd viel niet op de kasseien, maar op de tussenstroken. Eerst toen Nils Politt in een tegenaanval op Wesley Kreder het gezelschap kreeg van Gilbert en Rudiger Selig. In een tweede schuif sloten nog een aantal renners aan. Het elitegroepje dat uiteindelijk overbleef, bestond uit zes renners: Gilbert, Politt, Sagan, Lampaert, Sep Vanmarcke en Wout van Aert. Die laatste had eerder in de koers al een aantal pijlen verschoten om de achterstand van ruim een minuut goed te maken. Die inspanningen moest hij in de laatste dertig kilometer van de koers bekopen, waardoor hij als eerste de rol moest lossen. Het peloton was ondanks counteracties van Van Avermaet en Naesen uitgeschakeld voor winst.

Tweede sleutelpunt werd niet de vijfsterrenstrook van Carrefour de l’Arbre waar Gilbert het tempo verhoogde, maar de minder beruchte passage van Gruson kort nadien. Het was Politt die versnelde – een naam die niet iedereen in de voorste gelederen had verwacht (al had Sport/Voetbalmagazine in haar voorbeschouwing wel getipt op de 25-jarige Katusharenner). Enkel Gilbert kon nog de oversteek maken naar de sterke Duitser. Achter hun rug had Vanmarcke mechanische problemen en zat Sagan door zijn krachten heen.

Gilbert en Politt bleven samen tot de wielerpiste van Roubaix, waar de Duitser de sprint van op de kop controleerde. Politt probeerde zijn ervaring als pistier aan te wenden, maar toen Gilbert zijn versnelling inzette, had hij geen antwoord klaar. Lampaert, Gilberts ploegmaat bij Deceuninck – Quick-Step, reed solo naar de derde plek. Vanmarcke liet Sagan achter zich voor de vierde plaats.

Gilbert droomt al van vijfde Monument

Op de erelijst van de Helleklassieker volgt Gilbert Sagan op. De voormalige wereldkampioen wielrennen heeft nu vier van de vijf Monumenten op zijn palmares staan. Enkel Milaan-Sanremo ontbreekt nog. “Beetje bij beetje komt mijn droom om alle monumenten te winnen dichterbij”, zei hij in een eerste flashreactie.

Gilbert legt zich nog maar enkele seizoenen toe op het Vlaamse werk. “Het was een gedurfde keuze toen ik drie jaar geleden besloot om me te gaan concentreren op de kasseien. Velen waren wat pessimistisch en hebben me gezegd dat dat niet echt iets voor mij was. Ik won echter al de Ronde, en nu ook Parijs-Roubaix. Ik denk dus dat ik me helemaal heb kunnen omvormen van een puncher die kon winnen in de Amstel, Luik en Waalse Pijl naar een ander soort renner, en daar ben ik blij om.”