De metronoom van het Italiaanse spel, onmisbaar met de bal in de gelederen, wordt soms het zwakke punt wanneer de mannen van Roberto Mancini de bal kwijtspelen.
Jorginho is een van de symbolen van het nieuwe Italië. Hij was de talisman van Maurizio Sarri, die hem liet schitteren bij Napoli en hem vervolgens mee in zijn koffers nam naar Chelsea, de club waarmee hij pas nog de Champions League won. Ook bij de Squadra Azzurra, waar het voetbal soms doet denken aan Sarriball,staat hij voor de verdediging.
Doordat hij goed is met de bal aan de voet en met zijn passing bressen kan slagen in de vijandelijke linies, zou Jorginho weleens schade kunnen veroorzaken op het tweemansmiddenveld van de Belgen. Of hij nu samen speelt met Marco Verratti, Nicolò Barella of Manuel Locatelli, de laagste punt van de driehoek zal willen profiteren van het Italiaanse overtal op het middenveld om de wedstrijd te doen kantelen.
Dat Jorginho belangrijk is, merk je ook aan de tegenstander. Sommige ploegen aarzelen niet om hem continu onder druk te zetten om het Italiaanse spel te ontregelen. Zo deed bijvoorbeeld Wales het. Aaron Ramsey plakte op de huid van de middenvelder in de match tijdens de poulefase. Maar die dag werd Jorginho goed geholpen door Marco Verratti, op wie pressing geen indruk maakt.
Achteruit centeren
Dat Italië graag de bal heeft, heeft misschien te maken met het feit dat Jorginho een zwak punt wordt bij balverlies. Als de pressing bij balverlies niet correct wordt uitgevoerd voor hem en zijn ploeg in twee wordt gesplitst, dan is de Braziliaanse Italiaan niet het type dat een hele zone afdekt of dat de tegenstander in een duel aftroeft. De frêle, defensieve middenvelders van Italië mogen daarom blij zijn dat de Belgen Renato Sanches hebben uitgeschakeld. Zijn rugby-achtige rushes zouden tegen Italië nog meer schade hebben aangericht dan tegen België en Frankrijk.
De Rode Duivels hebben geen type-Sanches, maar ze kunnen wel op een andere manier die zwakte proberen uit te buiten. De meest geschikte speler om het hart van het Italiaanse voetbal open te rijten, is Kevin De Bruyne, maar zijn aanwezigheid bij de aftrap is nog onzeker.
Roberto Martínez zou er eventueel ook voor Jeremy Doku kunnen kiezen. Die zou dan minder dicht tegen de zijlijn moeten blijven, maar meer centraal het samenspel moeten zoeken met Romelu Lukaku en zo de vijandelijke linies doorbreken. Jorginho en Leonardo Bonucci blinken immers niet uit in defensieve intensiteit.
Een ander zwak punt van Jorginho is dat hij af en toe niet thuis geeft op een center die achteruit gegeven wordt, een kunst waarin Axel Witsel zich erg bedreven toonde tegen Portugal. Tegen een verdediging die in de lucht meer dan zijn mannetje staat, is dat misschien de sleutel. Het wordt voor de Belgen sowieso kwestie om van Jorginho een probleem voor zijn eigen ploeg te maken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
