Na de stunt van Liverpool leverde nu ook Tottenham een knalprestatie op het veld van Ajax. Peter t’Kint, die voor Sport/Voetbalmagazine het Engels voetbal volgt, duidt een en ander.
Wat is de kracht van dit Tottenham?
PETER T’KINT: ‘Toen Mauricio Pochettino vorige zomer geen transfers deed – opvallend toch in een zomer waarin zeer veel van zijn spelers ver raakten op het WK en enige vermoeidheid dreigde – en vervolgens in de Champions League verloor van Inter en Barcelona, om in wedstrijd drie slechts gelijk te spelen tegen PSV, was het hoongelach niet uit de lucht. Acht maanden later kan hij zijn critici van toen de mond snoeren.’
‘Hij liet in de winter Mousa Dembélé gaan en haalde een Oliver Skipp uit de jeugd als vervanger. Een en ander zal wel zijn ingegeven door de kostprijs van het nieuwe stadion, maar toch: het is de zege van de continuïteit en blijven geloven in jezelf en de kern die je de voorbije jaren samenstelde. Zelfs al moet je Son missen, of Harry Kane en zijn het de “vervangers” die het forceerden. Sissoko deed met zijn invalbeurt na de blessure van Vertonghen al in de heenwedstrijd het beeld van de match kantelen, de inbreng van Llorente na de rust deed dat gisteren ook. De kracht was de bank, en dus ook een beetje het geld.’
‘Allemaal hebben we na de heenwedstrijd (en na de eerdere demonstraties tegen Juventus en op Real Madrid) luidop getoeterd hoe mooi het voetbal van Ajax was en dat voor één keer de macht van het geld niet werkte. Zie Ajax. Het kon anders! Dat kon je gisteren blijven doen, voor de rust, en na een bang half uur ook het laatste kwartier, tot die ene fatale laatste minuut. Ajax zag David Neres uitvallen in de opwarming en kon dat niet het hoofd bieden, Tottenham moest Kane missen, maar had wél alternatieven om de wedstrijd te doen kantelen.’
‘Ajax-Barcelona was een romantische droomfinale geweest die ongetwijfeld mooi voetbal ging opleveren, een knappe afsluiter van een intense campagne. Helaas bedierf ouderwets Engels enthousiasme de pret. Vooral ouderwets van Tottenham, lang de meest Europese aller Engelse teams, maar nu na de rust zonder schroom uitpakkend met de lange bal. Fuck DNA, om een modewoord te gebruiken. Diverse registers kunnen bespelen is ook een kunst. Daarin faalde Ajax.’
Heung-min Son bezorgde Tottenham een ticket naar de halve finales en Lucas Moura was met 3 goals tegen Ajax de man die de Spurs in de finale trapte. Als Harry Kane hersteld is van zijn enkelblessure tegen 1 juni, staat hij dan wel in de basis?
T’KINT: ‘Zonder twijfel, de vacature als centrumspits is door geen van beiden ingevuld, dat zag je voor de rust. Iemand die Europees dit seizoen in 8 matchen 5 keer scoorde, laat je niet aan de kant. De voorbije dagen waren er al geruchten dat Kane een joker kon zijn in Amsterdam, uiteindelijk bleken ze vals en stond hij noch de dag voordien op het veld, noch zat hij de dag van de match op de bank.’
‘Bij KV Mechelen weten ze dat het kan, zonder ritme toch top zijn in die ene finale, want dat wordt het probleem voor Kane. Zondag zal hij allicht ook niet aanwezig zijn in de afsluiter van het seizoen, en daarna is het nog drie weken richting 1 juni (en vervolgens nog Nations League, zijn seizoen zit er nog niet op). Het zijn veel weken zonder ritme, maar daarom een finale laten schieten? No way!’
Met Liverpool-Tottenham krijgen we een Engelse finale in de Champoins League en in de Europa League is een finale Chelsea-Arsenal ook nog mogelijk. Hoe verklaar je de revival van het Engelse voetbal? Toeval of zit er meer achter?
T’KINT: ‘Het lijkt wel een beetje Engeland of Spanje te zijn in de grote finales, in grote golfbewegingen. In de eerste vijftien finales van de Champions League had je negen keer een Italiaanse ploeg in de finale, Milan of Juventus. In de twaalf finales daarna zagen we nog drie keer een Italiaans team (Juventus en Inter). De Milanezen lijken de strijd aan de Europese top te hebben verloren, alleen Juve houdt stand.’
‘In 2013 hadden we nog een Duitse finale, met Bayern München versus Borussia Dortmund, maar Leverkusen, in 2002 nog finalist, en Dortmund moeten elk jaar hun beste elementen ook laten gaan, en datzelfde geldt straks ook voor Eintracht Frankfurt, dat nog roet in het Londense eten kan gooien in de Europa League. Naar Bayern, dat desondanks sinds 2013 ook geen finale meer haalde, of naar andere teams. PSG beantwoordt nooit aan de hoge verwachtingen, rest dus Spanje en Engeland. En dan zal de ene keer de Spaanse aanwezigheid in de eindstrijd wat groter zijn, zoals in het afgelopen decennium, en een andere keer de Engelse.’
‘Hun kracht: Real en Barça zijn rijke clubs, met wereldwijd veel aantrekkingskracht, ook voor talent. Niet voor niets wil Eden Hazard naar Real en gaan/lonken De Jong en De Ligt naar Catalonië. Atlético kan op wat afstand een beetje volgen. Nog rijker zijn de Engelsen, die overal de beste spelers weghalen, en de laatste jaren ook de beste trainers. Mister Europa League Unai Emery werkt in Londen, Maurizio Sarri, Jürgen Klopp en Mauricio Pochettino zijn topcoaches. Zij verrijken als buitenlanders het Engelse voetbal.’
‘En uiteindelijk: als je macht (geld) concentreert en je slaagt erin om focus te krijgen voor Europa, dan is dit onvermijdelijk. Maar opnieuw: zonder garanties voor de toekomst, volgend jaar kan het best anders zijn. Niet vergeten: Liverpool staat voor het tweede jaar op rij in de finale, dit seizoen hadden ze in de CL drie ploegen bij de laatste acht en vorig seizoen twee, maar het jaar daarvoor raakte niemand tot in de kwartfinales. En de laatste winst in de CL dateert al van 2012. Een en ander moet dus nog worden bevestigd, volgend seizoen, voor we echt kunnen spreken van een revival.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
