Deviltime: een andere Eden, de back-up van de back-up en een regenboogband

© Belga Image
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Tussen Sint-Petersburg en Sevilla: een voetbalwereld vol hypocrisie en impressies uit het Belgische kamp.

Het belangrijkste zit soms in de kleine dingen. Naast het zitje dat elke dag voor een Rode Duivel of de bondscoach is voorbehouden, lag vanochtend een armband in de regenboogkleuren. Discreet.

Hans Vanaken kreeg er geen vraag over, Thomas Meunier wel. De geëngageerde, gecultiveerde rechtsachter van de nationale ploeg, eentje die verder kijkt dan zijn schoenmaat lang is, betreurde de realiteit van zijn wereld. Die heeft nood aan statements van deze aard, het knielen voor een wedstrijd zoals de Duivels doen (en daarbij in met name Rusland tot twee keer toe werden uitgefloten), of het dragen van de regenboogkleuren, om steun te geven aan die gemeenschap. ‘Waarom? Omdat we in de 21e eeuw leven.’

Meer verdraagzaamheid zou iedereen ten goede komen. Meunier verraste wel door te zeggen dat hij begreep dat voetballers niet voor hun geaardheid uitkwamen. Anders dan in de VS. Niet of laat, na hun actieve carrière. In kleedkamers zijn ze nog veel te ouderwets in hun denken, sommige jongens willen die nog steeds niet delen met iemand van een andere seksuele aard.

Een schande.

Mét Gary Lineker zeggen we dan ook: burgemeester van München, lap straks, als het donker wordt, dat statement van de UEFA (‘We zijn politiek neutraal, verlicht uw stadion hoe en wanneer u wil, maar niet nu’) aan uw laars bij dat bezoek van de Hongaren.

Uiteraard kunnen de voetballers daar zelf weinig aan verhelpen, hun leiders des te meer. Zeker Viktor Orban, een echte voetbalfanaat. Zulke statements kunnen er niet genoeg komen. Wat ons betreft mag de aanvoerdersband permanent veelkleurig. Tot iedereen het snapt.

Dat is het erge aan de UEFA. Dat ze politiek neutraal willen zijn, snappen we. Maar mensenrechten zijn niet politiek, zij zijn universeel (of zouden dat moeten zijn).

Bovendien, in de laatste rechte lijn naar de finale van het tornooi dreigen met het verplaatsen van de eindfase naar Boedapest omdat daar veel (voetbal)sfeer is, en het stadion vol mag, terwijl op Wembley en binnen het Verenigd Koninkrijk gezondheidsrestricties gelden, en de capaciteit lange tijd beperkt was, dat is pas politiek. Je bemoeien met gezondheidspolitiek.

De Britse virologen en gezondheidswerkers zullen ook wel eens knarsetanden, als straks 60.000 mensen de finale zien en juichen, hun buurman in de armen vallen. Wij als voetballiefhebber juichen dat toe, we zijn het beu om in lege of schaars gevulde stadions te zitten. Maar de Britten zo snel overstag zien gaan om toch maar het tornooi te kunnen houden? Mmm.

Tribunezitter Vanaken

Wat hij nog kon betekenen voor de rest van het tornooi, vroeg iemand vanochtend aan Hans Vanaken. De tweevoudige Gouden Schoen moest eens slikken. Het is een ondankbare rol, die van derde doelman, of die van 24e, 25e man in een selectie. Je traint alle dagen mee, doet hard je best, maar je weet: in het slechtste geval krijg ik in een wedstrijd die er nog weinig toe doet, wat speelminuten. Als het straks allemaal mooi afloopt, zoals in Rusland, is dat goed voor de verhalen later.

Vanaken is ook blij dat hij er is, maar we betwijfelen of hij ook blij was met een kwartiertje vragen errond. In de tribune zitten is niet fijn, op sociale media grapjes zien rond je heathmap of lezen dat de streaker meer speeltijd kreeg dan jij, nog veel minder. De play-offs haalden al wat glans van zijn twee Gouden Schoenen, en dan dit.

Nog een keer vragen krijgen rond het feit of je niet beter in het buitenland gaat voetballen (Vanaken is 29 en hij is graag in Brugge), er zijn leukere ochtenden. Een maand geleden ook al in Brugge, waar ze hem tijdens de play-offs met het EURO als vooruitzicht al wat prikkelden met een bankzittersstatuut. Het is geen cadeau, back-up zijn van de back-up van Kevin De Bruyne, want Dennis Praet en Youri Tielemans zijn hem in de pikorde voorbij.

Vanaken, de back-up van de back-up
Vanaken, de back-up van de back-up© Belga Image

De nieuwe Hazard

Veel buitenlandse media volgen hier Eden Hazard op de voet. Ook op zoek naar wat voetlicht, een volgspot. Hij is voorlopig fysiek stappen aan het zetten.

Interessant om volgen in dit tornooi is zijn evolutie als voetballer binnen het schema van de Rode Duivels. Zonder goeie tussenkomsten van de tegenstander (Kjaer bij zijn pas naar Lukaku tegen Denemarken, of de Finse doelman bij zijn schot) had Hazard na de groepsfase en grof geteld anderhalve match met twee assists en een doelpunt een ‘normaal’ tornooi gehad. Niet zo aanwezig als in Rusland tijdens het WK, maar aanvaardbaar voor iemand die amper wedstrijdritme had. Nu is zijn groei nog niet te zien in de tabellen.

Meunier en Martínez blijven vertrouwen in de Madrileen hebben. Dat hij hier nog eens zal ontploffen. Wij moeten oordelen op wedstrijden, zij zien hem ook op training. Ook daar laat Hazard, dixit Meunier, altijd wat zien. Dat hij er zin in heeft, twee, drie kleine flitsen van talent.

Minder scherp in de rechtstreekse duels, minder levendig vanwege fysiek iets minder, Hazard kan dat straks compenseren met een andere manier van voetballen. Eerder spelverdeler dan provocateur. Aangever, kaatser, meer De Bruyne dan de Hazard van 2018, het kan dat hij op zijn dertigste in de nieuwe realiteit van het lichaam, in die richting evolueert.

Afspraak zondag, 21 uur in Sevilla.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content