‘Zijn reputatie van God in Gent wil Hein echt niet kwijt’

Hein Vanhaezebrouck moet KAA Gent voor de tweede keer in zes jaar uit de penarie helpen. Lukt dat kunstje nog eens?

In mei 2014 vroeg KAA Gentvoorzitter Ivan De Witte wie het best zou passen als nieuwe trainer van KAA Gent: Peter Maes of Hein Vanhaezebrouck. Hij voegde er terloops aan toe dat hij via-via ook de kandidatuur van Dick Advocaat had ontvangen. De nieuwe Ghelamco Arena bleek plots een aantrekkelijke bestemming.

In geen tijd zette Hein de hele club naar zijn hand. Het eerste wat hij deed, was de kleedkamer opkuisen. Spelers, bevestigde hij onlangs nog eens, moesten niet te veel macht krijgen. Hij bedoelde: ze moeten naar mij luisteren. Dat deden ze ook, want de nieuwe trainer had charisma te koop en een duidelijke voetbalboodschap.

Bij KAA Gent aten ze meteen uit zijn hand. De meesten hadden nog geen succes meegemaakt en beseften dat ze met zijn aanpak een unieke kans maakten om het from zero to hero te schoppen. Dat lukte ook. Al in het eerste jaar werd Gent met Hein kampioen. Het jaar daarop volgde de bevestiging in Europa. Maar in plaats van de verwachte stap naar het buitenland te zetten, bleef hij, terwijl zijn belangrijkste puzzelstukjes op het veld wel naar het buitenland verhuisden.

Bij de duur aangekochte nieuwkomers pakte zijn boodschap niet meer. Wat aanvankelijk impact had, begon steeds meer mensen, ook binnen de club, te irriteren: dat Hein altijd en overal en over alles het laatste woord wilde hebben. Uiteindelijk moet nog blijken of de prima trainer ook overweg kan met (zogenaamde) vedetten, dan wel of hij enkel succesvol kan zijn met spelers die niet zelf op het voorplan willen staan.

Vier trainers

Sinds zijn vertrek in september 2017, dik drie jaar geleden, versleet Gent vier trainers. Dat is geen statistiek om trots op te zijn. Toen Jess Thorup ontslagen werd, was een terugkeer van Hein niet mogelijk, om medische redenen was hij niet fit.

Lang hoopte het bestuur nog dat Wim De Decker het op zijn minst een half jaar tot een jaar zou uithouden, maar het ging van kwaad naar erger. Kortom: KAA Gent kon niet langer meer wachten, en in tijden van crisis grijp je best terug naar oude, vertrouwde recepten.

Het idee om Hein terug te halen, hing trouwens al langer in de bestuurskamer, of tenminste in één van de compartimenten ervan. Ivan De Witte houdt van trainers die hem ook intellectueel uitdagen, met wie hij over andere zaken dan voetbal kan praten, en Hein is, net zoals Michel Preud’homme, iemand die perfect in dat profiel past, al moest er na het nare afscheid in 2017 (toen Hein zelf op een vertrek aanstuurde) even wat tijd overgaan om dat te verteren.

Puzzelen

Alleen zal het de komende tijd vooral over voetbal moeten gaan. Zijn financiën heeft AA Gent mooi op orde (niet slecht in deze tijden), maar de motor van een club, het sportieve, slaat maar niet aan. Thorup, Bölöni noch De Decker kregen die aan de praat. De puzzel ligt weer in stukjes in de doos in plaats geordend op het bord. Maar dat geeft niet, puzzelen kan de nieuwe trainer als de beste.

Het eerste wat Hein zal doen, is net als bij zijn vorige komst genadeloos de kleedkamer uitkuisen, duidelijk maken wie het laatste woord heeft (met name hij), een sportieve structuur neerzetten waar iedereen zal moeten in meegaan (it’s my way or the highway) en bewijzen dat hij niet een man is van maar één kunstje, maar dat hij in staat is om nog eens te pieken. De huidige situatie van Gent in de rangschikking is zo slecht dat hij op het eerste gezicht weinig te verliezen heeft.

Of toch: zijn reputatie van God in Gent.

Die wil Hein echt niet kwijt.

Het worden interessante weken en maanden, daar in Gent.