Hoe Mathieu van der Poel ‘Mister 50 Procent’ werd

Uitgerekend met zijn vierde wereldtitel in het veld bij de elite veroverde Mathieu van der Poel in Oostende zijn 200e overwinning als prof in een UCI-koers. Hoe behaalde de Nederlandse Kannibaal in Oostende die jubileumzege? En waarom kan hij zich nu ook ‘Mister 50 procent’ noemen?

Toen aan bondscoach Sven Vanthourenhout voor het WK werd gevraagd wie zijn favoriet was, gaf hij níét de naam van zijn poulain Wout van Aert, maar die van Mathieu van der Poel. ‘Niet om een mentaal spelletje te spelen’, zei hij in HLN. ‘Maar Mathieu heeft net iets meer. Die ene ronde of een halve ronde om het verschil te maken, dat kan Mathieu net iets beter dan Wout.’

Vanthourenhout ging daarmee in tegen de mening van de andere (Belgische) analisten en ex-crossers die allemaal Van Aert naar voren hadden geschoven. ‘Een parcours op zijn lijf geschreven.’ ‘Ik voel aan alles dat het de dag van Wout zal worden’, voorspelde Sven Nys op Sporza, net voor de start.

Dat Van der Poel 20 van zijn laatste 21 zandcrossen had gewonnen – en dus minstens evenveel zandspecialist is als Van Aert (zoals u voor het WK al op Sportmagazine.be kon lezen) – en dat hij tot voor het WK in Oostende een reeks van 117 veldritten had neergezet zónder twee opeenvolgende nederlagen (sinds het WK van 2017 in Bièles), werd iets te makkelijk opzijgeschoven.

Net als het feit dat de stroken op de fameuze steile brug – gezien Van der Poels grotere explosiviteit op korte stukken – en de meer technische passages in de hippodroom – waar hij met zijn fenomenaal herstelvermogen relatief kon recupereren – de Nederlander ook perfect lagen. Bovendien op iets harder zand dan op zaterdag, door het droge weer, wat ook in zijn voordeel speelde, zoals hij voor de start vol vertrouwen aangaf.

Troefkaart

Toch zag het er in de tweede ronde even niet goed uit voor de titelverdediger. Na een slechte zandpassage en een val telde hij 15 seconden achterstand bij de passage aan de finish. En zelfs maximaal 18 seconden in de derde ronde, na de loopstrook in het zand.

Maar dan speelde hij de troef uit waar alléén Van der Poel over beschikt: die om één supersnelle (halve) ronde te rijden, zoals ook Sven Vanthourenhout al had aangehaald.

Die derde ronde legde de Nederlander af in 7 minuten en 11 seconden. Ínclusief wissel in de materiaalpost, wegens zijn kapot zadel die hij de ronde ervoor bij zijn val gebroken had (waarna Van der Poel naar eigen zeggen niet in de eerstvolgende materiaalzone was binnengegaan om zo niet te veel tijd te verliezen op Van Aert).

Ondanks de wissel, die hem zo’n 3 à 4 seconden kostte, was MVDP nog twee seconden rapper dan de snelste toer van Wout van Aert, in zijn tweede omloop.

De Kempenaar zette in die derde ronde een tijd neer van 7 minuten en 30 seconden, vertraagd door zijn lekke band. Volgens hem opgelopen net na de materiaalzone (waar Van der Poel wisselde). Van Aert moest op die manier zo’n 3 minuten en 30 à 50 seconden met een zogenaamde leegloper rijden. Waardoor zijn voorsprong van ongeveer 10 seconden van de ene materiaalzone tot de andere werd omgezet in 10 seconden áchterstand. En wat ongetwijfeld ook krachten vergde.

Cruciale brugpassages

Nog geen man overboord, want Van Aert kon in de vierde ronde de achterstand een beetje verkleinen tot een goeie vijf seconden. Daarin liet Van der Poel ook zien welke meesterlijk acrobaat hij is. Door op de steile brug met een stijgingspercentage van 21 procent (op de tweede passage richting de hippodroom) uit zijn pedaal te schieten, maar toch het evenwicht te bewaren, zónder zijn rechtervoet aan de grond te moeten zetten. En desondanks nog een seconde rapper dan zijn Belgische rivaal die brug op knalt (in 12 vs. 13 seconden).

De voorbode van hoe Van der Poel in ronde vijf en zes op diezelfde brug en op de zandstrook ervoor de aanklampende Van Aert definitief terugslaat. Die verliest telkens zo’n 4 à 5 seconden door te moeten afstappen in het zand, en nog eens twee keer 4 tellen op de brug, die Van der Poel tweemaal opvliegt in 10 vs. 14 seconden voor de Kempenaar.

Van Aert legt dan ook de laatste vier ronden trager af dan de Nederlander: +6, +8, +7 en +8 seconden, om uiteindelijk met 37 tellen achterstand over de finish te bollen.

Van der Poel behaalde zo zijn vierde wereldtitel, evenveel met de benen als met het hoofd. Door lucide te blijven na zijn val, en niet te panikeren door zijn achterstand. Het fabeltje dat hij mentaal zwakker zou zijn dan zijn Belgische concurrent is dan ook pure onzin, zéker in de belangrijkste koersen, want dan is hij een killer pur sang.

Zoals ook Wout van Aert nu geen kritiek verdient omdat hij na zijn lekke band naar eigen zeggen niet meer door de muur kon, en de moraal in zijn schoenen zonk. Wie de getuigenis van vrouwlief Sarah in HLN heeft gelezen – hoe Van Aert de voorbije weken meer papa dan coureur was, onder meer door complicaties na de geboorte van zijn zoontje Georges – kan dat perfect plaatsen.

200 zeges

Het 125e jubileumduel in de cross tussen de Grote Twee draaide zo in het voordeel uit van Mathieu van der Poel. Die heeft zijn status als de met voorsprong beste veldrijder van de laatste drie jaar nogmaals kracht bijgezet. Voor zover dat nog nodig was.

Extra bijzonder is dat zijn vierde regenboogtrui in het veld bij de elite zijn 200e zege – verdeeld over drie verschillende wielerdisciplines – in een officiële UCI-wedstrijd* was sinds de start van zijn profcarrière op 1 januari 2014.

Als veldrijder scoorde MVDP tot nu 142 op 192 (of liefst 74%). Als mountainbiker haalde hij 27 op 53 (51%). En als wegrenner zette hij een 31 op 155 neer (20%).

Opgeteld: 200 UCI-zeges als prof op… exáct 400 koersen (inclusief etappes én eindstanden in WorldTour/2.1/2.2-rittenwedstrijden, MTB-races).

Of hoe Mathieu van der Poel, nog altijd pas 26 jaar en 12 dagen oud, op het strand van Oostende zich ook tot ‘Mister 50 procent’ kroonde.

En het einde is nog lang niet in zicht.

*Niet meegeteld: wedstrijden op de nationale kalender, zoals zijn zeges in de Ronde van Luik (twee ritten), de kermiskoers in Ruddervoorde, twee criteriums, de twee showcrossen in Waregem, en de mountainbikewedstrijd La Hallonienne.