Waarin zijn ploeg beter was geweest? Emilio Ferrera moest zaterdagavond even nadenken, en sloeg toen de nagel op de kop: ‘In alles, denk ik.’ In het vagevuur van 1B moet Waasland-Beveren zich bezinnen over de toekomst. En de vraag: zaten de goeie mensen wel aan de knoppen?
Ook aan de vele levens van een kat komt ooit een einde. Uitgerekend in het seizoen dat de club financieel wat meer mogelijkheden kreeg door de overname van de Bolt Football Group, die 2,5 miljoen euro in de ploeg pompte, viel het doek en moet Waasland-Beveren terug naar 1B. De kritiek dat 1A een gesloten competitie is, kan even in de kast. Net als vorig seizoen – dankzij de uitbreiding van 1A naar achttien clubs – begroeten we straks twee nieuwkomers: Union én Seraing. Vorig seizoen kregen we er daardoor één derby bij, in Antwerpen, nu zelfs twee: eentje in Luik en eentje in Brussel.
De gemene deler bij die nieuwkomers (en neem daar gerust ook OH Leuven bij): een moederclub (of een buitenlandse investeerder met diverse clubs want bij Beerschot weigeren ze Sheffield United de moeder te noemen) én een visie. Union haalt zijn centen bij de eigenaar van Brighton, OH Leuven bij die van Leicester City, Beerschot in het Midden-Oosten en nieuwkomer Seraing in Metz. Metz heeft in Senegal Génération Foot, zijn opleidingscentrum, een eigen Frans opleidingscentrum en laat zo Seraing mee groeien. Twee jaar geleden nog in 1e amateur, vorig seizoen in 1B en nu in 1A. Dat zijn reuzensprongen voor een club in de schaduw van Standard en Cockerill.
Lees ook: Seraing naar 1A: met dank aan FC Metz
Bolton Football Group
Iets gelijkaardigs hadden ze in Beveren voor ogen toen ze na lang onderhandelen en aftasten van de markt bij de Bolt Football Group uitkwamen als overnemer. Amerikaanse geldschieters, actief en ervaren in sport. Meerderheidsaandeelhouder bij Crystal Palace, verder ook in de NBA (Philadelphia 76rs, Phoenix Suns), en het ijshockey (New Jersey Devils). Ook de voetbalclubs Estoril Praia (Portugal) en Alcorcón (Spanje) hebben financiële banden met David Blitzer, een van de financiers van de groep.
Deel uitmaken van zo’n netwerk, met veel economische sportwijsheid, leek de aandeelhouders van de club een goeie zaak. Daarom bleven ze ook aan boord, al werden ze heel snel buiten het beslissingsproces gehouden. Hun rol binnen de club werd snel een papieren. Ze hadden de sleutels van het huis afgestaan en niks meer te zeggen. ‘Achteraf gezien’, zei er zaterdagavond eentje, ‘waren we beter gestopt en uit de club gestapt.’
Achteraf gezien waren we beter bij de overname gestopt en uit de club gestapt.’
De overname werd half september afgerond, een goeie veertien dagen voor het einde van de transferperiode. Dat bemoeilijkte de zomer, net als de onduidelijkheid over de sportieve toekomst: werd het, na het stopzetten van de competitie in maart en de discussies binnen de Pro League, 1A of toch 1B? Een lange juridische strijd leverde uiteindelijk een langer verblijf in 1A op. Sportief werd tijd verloren, maar financieel was er zekerheid en dat leek toen het belangrijkste. De hoon van voetballand nam men erbij.
Waasland-Beveren zette de voorbije jaren in op jong en Belgisch. Met die visie probeerde het meerwaarde te genereren en op die manier het tekort aan financiële middelen te compenseren, maar het had te weinig geld om die visie ten gronde uit te werken. Te weinig geld voor de eigen opleiding – met meer dan 450 jeugdspelers als compensatie voor de steun van de lokale overheid, rijk dankzij de havenactiviteiten op Linkeroever. Te weinig geld ook voor de uitbouw van de scouting of het technische apparaat. Met de budgetten die Bolt ter beschikking stelde, kon dat beter werken, dacht men, hopend op het behoud van die visie.
Alleen veegden de nieuwkomers die compleet van de tafel: tabula rasa. De eigenaars stelden een jonge, dynamische Franse CEO aan, maar die miste ervaring. Ze stelden een Spaanse technisch directeur aan, met een netwerk, maar geen lokaal, noch kennis van de Belgische voetbalscene. Voor die aansluiting vond bij het Belgische voetballandschap en wat stappen zette richting de Belgen die er werkten, was de transferperiode voorbij.
De fout die Waasland-Beveren maakte, was dat men dacht in een voetballandschap terecht te komen, waarbij de diverse clubs – in Spanje, Portugal en Engeland – elkaar konden bevruchten. In de praktijk bleek elke club op zichzelf te staan, er is geen contact.
Kantelmoment
Terwijl Nicky Hayen in december een dertien op vijftien neerzette en de ploeg halfweg de competitie op een vijftiende plaats parkeerde, vond de sportieve cel (Spaans en Belgisch) elkaar. Met de centen van Bolt ging men opnieuw de oude koers varen, was het plan: Louis Verstraete, Dries Wouters, Siebe Schrijvers en Zinho Gano kwamen op een shortlist voor januari. Jong, Belgisch, hongerig en drie van de vier – op Wouters na – hadden al eens op de Freethiel gevoetbald en voelden zich daar goed. Een serieuze injectie van kwaliteit, lengte en scorend vermogen.
Toen kantelde alles. Sportief directeur Miguel Torrecilla kreeg een aanbod van Real Zaragoza om daar sportief directeur te worden en keerde terug naar zijn land. CEO Antoine Gobin vertrok in december met vakantie en zei: ‘Ik kom terug met een nieuwe sportieve baas.’
En nu? Wonden likken, lessen trekken en vooral: verduidelijking geven over visie en project.
Dat werd een Zwitser met een pedigree in Hamburg: Roger Stilz. Iemand met een vreemd profiel: hij was in het voetbal al alles geweest – speler, trainer, assistent-trainer, opleider, jeugdverantwoordelijke – maar nog nooit sportief directeur. De man, zeer beminnelijk maar ook eigenzinnig, had geen ervaring met de Belgische markt. Hij kreeg wel de taak om versterking te zoeken en nam dat resoluut zelf in handen.
Van de vier Belgen kwam er uiteindelijk maar eentje: Louis Verstraete. Na lang aandringen van de coach, helemaal op het einde van januari, toen de ploeg 2 op 18 pakte en laatste stond. Gano tekende voor Kortrijk, Schrijvers trok naar OH Leuven, Wouters bleef bij KRC Genk. Er streken andere vogels neer, die de voorbije weken niet aan spelen toekwamen: Felix Bastians, Jeremy Cijntje,…
Afgelopen zaterdag stuikte het project in mekaar. Seraing profiteerde en was over de twee wedstrijden twee keer de betere ploeg.
En nu? Wonden likken, lessen trekken en vooral: verduidelijking geven over visie en project. Ook intern. Ze willen alles zelf runnen, en dat is, zegt men in Beveren, hun goed recht, maar niemand die bij de club betrokken is, weet wat de visie is achter dit project. Als dat duidelijk geworden is, wacht de taak om een ploeg uit te bouwen die klaar is voor 1B.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
